Page 54 - mag_26
P. 54
ΘΕΑΤΡΟ
θεάτρου». Τόσο η παρου- μόνο) χάρτης έχει αλλάξει
σία και ανατριχιαστική δρά- πολύ, χωρίς ωστόσο να
ση της ναζιστικής Αυγής σημαίνει ότι έχουμε φτά-
(Χρυσής ή Λερναίας), τόσο σει στο τέλος του πολιτικού
ο βουβός βρασμός των πα- (και της ιδεολογίας). Απλώς
νταχόθεν λεηλατούμενων, άλλαξε ο τρόπος έκφρασης
τόσο το ντέρμπι μνημονια- και τα θέματα που απασχο-
κών - αντιμνημονιακών που λούν. Τώρα, πρώτο στην
κουκουλώνει αμνημόνευτα ατζέντα βρίσκεται το θέμα
προβλήματα αμνημονεύτων της πανταχού παρούσας
χρόνων, τόσο η αυτοκρα- εξουσίας, η οποία, ακριβώς
τορική οίηση της Γερμανίας επειδή είναι πλέον αόρατη
στην ευρωπαϊκή κρίση, όλοι (ελέω υψηλής τεχνολογί-
οι δείκτες έδειχναν προς ας και παγκοσμιοποίησης),
τα πίσω, σε μια εποχή που δύσκολα αναπαριστάνε-
η ανθρωπότητα φοβισμέ- ται σκηνικά και ακόμη πιο
νη και «αηδιασμένη» από δύσκολα ελέγχεται. Πα-
τον πόλεμο, τη φτώχεια και λιά αρκούσε ν' ανεβάσεις
την ανθρωποφαγία, βλέπε στη σκηνή μια χούφτα κα-
ναζιστικό καθεστώς, δημι- ταπιεσμένους εργάτες και
ούργησε ένα θέατρο, απο- να ισχυριστείς ότι κάνεις
54 κρουστικό καθρέφτη της πολιτικό θέατρο. Σήμερα
ανθρώπινης φύσης. Πα-
απασχολεί περισσότερο η
ρότι πολλοί θα διαφωνή- ποιητική της αναπαράστα-
σουν μαζί μου, θεωρώ ότι σης και τελικής πρόσληψης,
μαχητή, προς συλλογικές βρισκόμαστε πολύ μακριά παρά το ίδιο το θέμα, που
ανοιχτές δομές. Έτσι το θέ- από εκείνη την εποχή, και φυσικά κουβαλά το ειδικό
ατρο ή και το θέατρο, απο- ότι η ανάγκη ψευδής ταύ- του βάρος, δεν καθορίζει
τελεί το έναυσμα για συλ- τισής του τώρα με το τότε όμως τη φυσιογνωμία του
λογικά έργα που αφήνουν προέρχεται από τη μεγάλη εγχειρήματος. Οι νέοι καλ-
ανοιχτά τα ενδεχόμενα, που μας επιθυμία αποφυγής της λιτέχνες βλέπουν ότι με τα
αναλύουν και αμφισβητούν επανάληψης. Το έργο του δεδομένα των πανίσχυρων
τον τρόπο ζωής μας, που Μπρεχτ «Μάνα Κουράγιο», μηχανισμών που αναπαρά-
τον στοχάζονται με έναν δι- παρουσιάζει μια υπόθεση γουν διαρκώς πραγματικό-
αφορετικό και νέο τρόπο, που με τίποτα δε θέλουμε να τητες, το θέατρο, εφόσον
κάθε φορά. Η πολιτική πάλι γίνει η πραγματικότητά μας. θέλει να καταθέσει πολιτικό
βρίσκεται στην αφετηρία Η σκέψη ότι οδηγούμαστε λόγο με κάποιο εκτόπισμα,
όλων αυτών. Συνεπώς δε προς τα εκεί ίσως μας ανα- πρέπει να αναθεωρήσει τα
χρειαζόμαστε «πολιτικό θέ- γκάσει να αφυπνιστούμε. συστατικά της επικοινωνι-
ατρο» γιατί το θέατρο είναι Οι διαφορές από την οικο- ακής πολιτικής του, φέρ-
πολιτικό, είναι πολιτική πρά- νομική κρίση του 1929 και νοντας θεατή και ηθοποιό
ξη ούτως ή άλλως. το ναζισμό του 1940 με την μέσα στον ίδιο το μηχανι-
Παρ’ ότι τελευταία έχουμε κρίση και το φασισμό του σμό παραγωγής εικόνων,
μια αναμενόμενη επανά- σήμερα είναι πολλές. Ήδη με στόχο πάντοτε την κατά
καμψη - νεκρανάσταση του από τον προηγούμενο αι- το δυνατόν αποκατάσταση
παραδοσιακού «πολιτικού ώνα ο ευρωπαϊκός (και όχι της διαταραγμένων σχέσε-
Το Θέατρο εν καιρώ κρίσης…
