Page 51 - mag_26
P. 51
της Ευτυχίας Αργυροπούλου
Ηθοποιός
μένου. Επαναστατικό και
βαθύτατα πολιτικό για την
εποχή του. Σήμερα όμως το 51
εισπράττουμε ως μια εικόνα
τα ζητήματα που θέτει ο ζουν» τους άντρες σε βαθμό της ζωής της φτωχολογιάς,
Αριστοφάνης, δεν παλεύει που τώρα αυτοί αναζητάνε τις πιο πολλές φορές ανώ-
πλέον για τη θέση της μέσα το ρόλο τους μέσα στην κοι- δυνη πολιτικά, γιατί ο προ-
στην κοινωνία αλλά για τη νωνία ή στην οικογένεια. βληματισμός χάνεται μέσα
θέση της μέσα στην οικο- Σε αντιστοιχία με το φεμι- σε μια γραφικότητα. Πάρα
γένεια. Επαναστατεί όχι νιστικό ζήτημα βρίσκονται πολλά μάλιστα από τα καλά
για να επιβάλλει το ρόλο και όλα τα άλλα κοινωνικά έργα του ρεαλιστικού θε-
της στους άλλους αλλά για θέματα που απασχολούν τις άτρου είναι, σε τελευταία
να τον ανακαλύψει το ρόλο κοινωνίες και άρα το θέα- ανάλυση, ένας θρήνος για
της, να βρει το ποια είναι, να τρο ανά τους αιώνες. Συνε- τον παρία χωρίς καμιά βο-
κάνει μια βαθύτερη ενδο- χίζουν να υπάρχουν και να ήθεια εξόδου από την «κακή
σκόπηση. Έχουμε περάσει μας αφορούν αλλά με άλλη του μοίρα». Ο μαρξιστής
πλέον στην εποχή που το μορφή. Το θέατρο λοιπόν Μπρεχτ όμως προχώρησε
εμείς γίνεται εγώ και αυτό μεταλλάσσεται και αυτό για παρά πέρα και έβαλε τέλος
φαίνεται και τη δραματουρ- να μπορεί να πιάνει πάντα στην φτωχοκαπηλική τάση
γία, στο λεγόμενο ψυχολο- το σύγχρονο σφυγμό. Από του ρεαλιστικού Θεάτρου.
γικό θέατρο. Στο σήμερα μόνη της αυτή η μετάλλαξη Ο Μπρεχτ δεν λυπάται το
οι γυναίκες δεν διεκδικούν είναι πράξη πολιτική. φτωχό κατά τον τρόπο που
ρόλο και θέση, βλέπε τις Στο ρεαλιστικό θέατρο ή να τον ευεργετεί με ένα
γυναίκες – ηρωίδες από το στο ηθογραφραφικό βλέπε θρήνο. Του αναλύει τα κοι-
«Ποιος φοβάται τη Βιρτζί- «Αγγέλα» του Σεβαστίκο- νωνικά του προβλήματα
νια Γουλφ;» του Έντουαρντ γλου, το θέατρο μένει του έτσι που ο θεατής να μπορεί
Άλμπι, αντιθέτως «ευνουχί- φτωχού και καταφρονε- να γίνει — αν θέλει — κύρι-
