Page 9 - berlin

Berlin... ένα οδοιπορικό

θα είναι αύριο αφηρημένο ήδη, μια λευκή λαβή
καθαρό όπως ένα συρμάτινο μουσικό κλειδί.

Άχαρα οικοδομικά τετράγωνα, κλουβιά, το ένα δίπλα
στο άλλο. Κάτι εδώ μου προκαλεί την αίσθηση του αφύ-
σικου που δεν έχω νιώσει σε άλλες πόλεις της Γερμανίας.
Στην συγκεκριμένη πλατεία επιτελείται η αντανάκλαση της

ιστορικής και πολιτικοοικονομικής ανάπτυξης του κράτους,
του οποίου κύριο μέλημα του ήταν όχι η εξασφάλιση μιας
ιδεώδους ανθρώπινης ζωής, αλλά η προσπάθεια να γίνει
η κατακερματισμένη αυτή χώρα, με οποιοδήποτε τίμημα,
αντάξια των άλλων μεγάλων χωρών της Ευρώπης. Νο-
μίζω πως τα κατάφεραν. Έγιναν μια από τις πιο ισχυρές
οικονομικές χώρες του κόσμου, αφήνοντας όμως πίσω

συντρίμμια: το εργατικό δυναμικό που σπαταλήθηκε, το κυ-
ριολεκτικό του ξεζούμισμα στις φάμπρικες και, τέλος, όταν
πια το σχέδιο επιτεύχθηκε, πετάχτηκαν, πάλι κυριολεκτικά,
στην άκρη, σκουριασμένα εργαλεία που δεν εξυπηρετούν
πια τίποτα. Το διαισθάνομαι αυτό εδώ πολύ έντονα. Δεν

βλέπω γύρω μου κανέναν χαμογελαστό άνθρωπο. Αυτό
μπορεί να σημαίνει πολλά αλλά μπορεί να σημαίνει κι αυτό:
έτσι όπως διασχίζουν την πλατεία, κάτω από τα τσιμεντένια
οχυρά τα οποία έχουν αρχίσει να μαυρίζουν από την αιθα-
λομίχλη, τα βρόμικα πεζοδρόμια, τα καταθλιπτικά μαγαζιά
και εστιατόρια, το ποτάμι που κυλά κατάμαυρο από τα λύ-

ματα, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει βαθιά μέσα τους να έχουν
νιώσει αυτή την εκμετάλλευση που επιτεύχθηκε, πρέπει να
συνειδητοποιούν σιγά σιγά το περιτυλιγμένο με αλήθεια
ψέμα που έζησαν τόσο καιρό.

Ακολουθώ τυχαία ένα δρόμο πίσω από την πλατεία.
Μπαίνω σ΄ ένα στενό με παλιά κτίρια. Θυμίζει εποχή του
΄50 έτσι όπως έχει απεικονιστεί σε φιλμ νουάρ. Ξεβαμ-
μένοι τοίχοι, χύμα αποχρώσεις από κατοπινές βαφές που

φθάρθηκαν, πλακόστρωτα, από τα μικρά παραθυράκια με
τα σπασμένα παντζούρια, κληματσίδες, λουλούδια. Ένα μι-
κρό μπαράκι. Ακούγεται τζαζ. Αφίσες που διαφημίζουν φε-

5