Page 12 - berlin
P. 12

Berlin... ένα οδοιπορικό



                   Απόηχος. Η ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης:

                   Ο ποιητής κατεβαίνει στον Κάτω κόσμο για να ξαναδεί
                την αγαπημένη του και παίρνει την άδεια να την ξαναφέρει
                στο φως της ζωής, με τη συμφωνία να μην γυρίσει να την
                κοιτάξει, ώσπου να φτάσει από τον Άδη στη χώρα των ζω-
                ντανών. Ο Ορφέας αποτυγχάνει, προδίδει την Ευρυδίκη

                γυρίζοντας να τη θαυμάσει γι΄ άλλη μια φορά και την κατα-
                δικάζει για πάντα στο σκότος του θανάτου.
                   Περπατώ μες στη νύχτα για Kreuzberg. Δίπλα, οι γραμ-

                μές του τρένου, τα τεράστια οικοδομικά τετράγωνα: Τούρ-
                κοι, Ρώσοι, Λιθουανοί, Άραβες, Πακιστανοί. Σαραβαλια-
                σμένα αυτοκίνητα, δορυφορικές κεραίες, εκατοντάδες κε-
                ραίες στραμμένες στο Σύμπαν. Το μισοφέγγαρο ανάμεσα
                στα σιδερένια στυλώματα. Όσο και ακατανόητα ζούμε δεν

                έχουμε άλλες επιλογές. Με τα λάθη και τις ατέλειες μας, με
                την επιδίωξη να γεφυρώσουμε το χάσμα της φθοράς με
                την οξύτητα του πνεύματός μας. Έτσι όπως έχει μέχρι τώρα
                εκτυλιχθεί η ζωή είναι πασιφανές πως δεν έχουμε λύσει τα
                βασικά προβλήματα της ύπαρξης. Το ακατανόητο της δια-
                πλοκής του ανθρώπου με τα γεγονότα, και ακόμα πιο βα-

                θιά, το ακατανόητο της ψυχικής μας συμμετοχής στα γεγο-
                νότα και οι εκάστοτε αντιδράσεις, οξύμωρες, εκτεθειμένες
                στην πραγματικότητα που μας εντάσσει είτε το θέλουμε είτε
                όχι στα δικά της πορίσματα. Ο άνθρωπος πειραματίστηκε
                με τον ίδιο του τον εαυτό για να ανακαλύψει τον ίδιο του

                τον εαυτό. Βρέθηκε όμως στο κενό των ανεξήγητων εν-
                στίκτων του. Το κενό που μας περικλείει, είναι το κενό της
                θνητότητας. Ερχόμαστε αντιμέτωποι μαζί του συνεχώς σε
                όλη την διάρκεια της ζωής. Ο καθρέφτης που μας υπενθυ-
                μίζει πως δεν υπήρξαμε ποτέ νικητές, παρά μόνο μάχιμοι. Η
                ακατανόητη κατατομή της ζωής φαίνεται τραγελαφικά ολι-
                σθηρή προς την διάθεση του ανθρώπου να καταστρέφει

                εκεί που χτίζει, και αντιστρόφως. Η ρήξη του ανθρώπου με
                την πρωτόγονη μυστικιστική συμμετοχή του στην παντοδυ-
                ναμία του σύμπαντος διαμέσου της αφυπνισμένης του πλέ-

                8
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17