Page 16 - berlin

Berlin... ένα οδοιπορικό

... στην Pappelallee με τον Βασίλη. Μεσημεράκι. Τρώμε
σ΄ ένα κινέζικο και μετά καθόμαστε σ΄ ένα γωνιακό καφέ.
Κάνει κρύο, πίνουμε ζεστή σοκολάτα. Η κοπέλα πίσω από
το μπαρ πλένει τα φλιτζάνια. Δεν καπνίζει κανένας. Δύο
τσουβάλια του καφέ για διακόσμηση, ένας μακρόστενος
πράσινος πάγκος, μερικά κάδρα με ασπρόμαυρες φωτο-
γραφίες της πόλης, ο μικρός πολυέλαιος. Πριν λίγο είχαμε

επισκεφθεί τον Ingo, εκδότη του Elfenbein, ενός αντερ-
γκράουντ εκδοτικού οίκου στο τρίτο όροφο μιας εγκα-
ταλειμμένης πολυκατοικίες τρία στενά πιο πέρα, η οποία
έχει καταληφθεί από ανεξάρτητες καλλιτεχνικές ομάδες.
Η τεράστια γαλάζια αυλόπορτα, σαν σπασμένο σύννεφο
ριγμένο, ο μεγάλος σκοτεινός διάδρομος, τα πακέτα με τα
βιβλία, το σκούρο χρώμα της σκάλας και η μικρή χάρτινη

ταμπελίτσα κολλημένη με ζελοτέϊπ με το όνομα του εκδοτι-
κού οίκου στην σιδερένια πόρτα που έμοιαζε περισσότερο
φυλακής. Ψυχρό τοπίο, γυμνό. Κάτι σε ταρακουνούσε, σαν
να σου έριχναν στο πρόσωπο νερό την ώρα που κοιμάσαι.
Τίποτα δεν φανέρωνε εδώ αίσθηση ελπίδας. Η γοητεία του
πεσιμισμού. Η περισυλλογή της επενέργειας της φθοράς.
Οι σμπαραλιασμένοι μύθοι. Οι δρόμοι διακλαδώνονται, το
τραμ περνά κάτω από την γέφυρα και χάνεται πίσω από
τα τριώροφα. Παράδοξο σκηνικό η σκουριά και η εξίσου

σκουριασμένη όψη τ΄ ουρανού. Τα τζάμια θαμπώνουν, ο
Βασίλης βγάζει τα γυαλιά, αφήνει το κασκόλ στην άκρη.
Περιεργάζομαι έναν νεαρό που δένει με μια αλυσίδα το πο-
δήλατο του στην απέναντι κολώνα σηματοδότησης, βάζει
το σάκο του στον ώμο και μπαίνει βιαστικός στο διπλανό
ίντερνετ καφέ. Αφουγκράζομαι την ανάσα του φίλου μου.
Ρυθμική.

12