Page 25 - mag_69
P. 25
του Γεράσιμου Γεωργάτου
χρόνως σε διαφορετικά μέρη και σότερο από όλους επιδόθηκε στην
έκανε θαύματα. Δηλαδή, αυτό που έρευνα κι αφού επέλεξε απ' αυτές
μπορεί να συμβεί με ένα ηγέτη του τις γνώμες, έφτιαξε τη δική του σο-
παρελθόντος, του οποίου τα ίχνη φία, πολυμάθεια και κακοτεχνία».
έχουν χαθεί και δεν έχει αφήσει Είναι λογικό ο υλιστής Ηράκλειτος
ο ίδιος κανένα γραπτό. Ο Ιησούς να μην έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση
Χριστός, τα κείμενα των Αποστό- τον Πυθαγόρα.
λων – μαθητών του καθώς και των Ο Ξενοφάνης, που συνήθιζε να ει-
μεταγενέστερων είναι επίσης χα- ρωνεύεται τις δοξασίες των συγ-
ρακτηριστικό παράδειγμα. χρόνων του, δεν παρέλειψε να το
Έτσι έχουμε πολλά κείμενα Πυ- κάνει και για τον Πυθαγόρα: «Λένε
θαγορείων και είναι όλα σχεδόν ότι όταν κάποτε είδε να βασανί-
αναξιόπιστα. Συνεπώς, είναι πολύ ζουν ένα σκυλάκι, το συμπόνεσε
δύσκολο να αντλήσουμε από αυτά και είπε: Σταμάτα, μην το χτυπάς,
πληροφορίες για την πραγματική γιατί είναι η ψυχή κάποιου φίλου.
ζωή, τη δράση και τη διδασκαλία Την αναγνώρισα όταν άκουσα τη
του ίδιου του Πυθαγόρα. Μάλι- φωνή του». Ο ειρωνικός τόνος του 25
στα, αν δεν είχαμε κάποια κείμε- Ξενοφάνη είναι εμφανής.
να συγχρόνων του, θα λέγαμε ότι Αντιθέτως ο Εμπεδοκλής, που ήταν
ίσως ήταν μυθικό πρόσωπο, όπως και Σικελός και πιθανόν επηρεα-
συμβαίνει με πολλούς ιδρυτές θρη- σμένος από τους Πυθαγόρειους,
σκειών. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει μιλάει θετικά και με μεγάλο σεβα-
για τον Πυθαγόρα. Έχουμε ρητές σμό για τον Πυθαγόρα: «Ανάμεσά
μαρτυρίες από τον σύγχρονό του τους λοιπόν ήταν και κάποιος πο-
Ξενοφάνη και από τον Ηράκλειτο, λύμαθος, που κατείχε κάθε λογής
τον Εμπεδοκλή και τον Ηρόδοτο, σοφή τέχνη και απέκτησε τα πιο με-
που είναι από 50 μέχρι 100 χρό- γάλα πνευματικά πλούτη· γιατί όπο-
νια μεταγενέστεροι, και όλοι ανα- τε ήθελε, από τα βάθη της καρδιάς
φέρονται στο ιστορικό πρόσωπο του, εύκολα έβλεπε το κάθε πράγ-
«Πυθαγόρας». Και μόνο η μαρτυ- μα σε δέκα και είκοσι ανθρώπινες
ρία του Ηροδότου θα αρκούσε. γενιές».
Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά
αποσπάσματα που αναφέρονται
στον Πυθαγόρα, και δεν αφήνουν
καμιά αμφιβολία ότι υπήρξε. Λέει
λοιπόν ο Ηράκλειτος: «O Πυθαγό-
ρας, ο γιος του Μνησάρχου, περισ-
