Page 32 - mag_92

εκπΑΙδεΥΣη

Ιδέ ο δάσκαλος

❝

Ιδέ ο δάσκαλος. Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη

ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως

32 οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα

υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων

θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα.

Δε θα άκουγε όμως ούτε θά 'βλεπε τη φωνή, τα γράμματα

της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.

Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον

εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει

ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά

να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το

πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά

του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας. Και στο τέλος-

τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την

ψυχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα,

και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.

Τα ζώα και τα φυτά δεν γελούν ούτε δακρύζουν. Γιατί τους