Page 36 - mag_92

εκπΑΙδεΥΣη

Ιδέ ο δάσκαλος

ότι ο δάσκαλος από την άποψη της σπουδαιότητας και της

ευθύνης είναι ένας εργάτης στο επίπεδο του νομοθέτη, του

φύλακα στρατηγού, του κυβερνήτη, του γιατρού σωτήρα.

Ακριβέστερα είναι ένα σκαλί πάνω από όλους αυτούς. Γιατί

ο δάσκαλος, είναι ο πυρφόρος της γνωστικής συνείδησης. Η

λειτουργία που τελεί είναι θεία. Η μόνη θεία λειτουργία σε

γη και ουρανό.

Σα μονάδα ατομική, μέσα στην τάξη που είναι ο διαπιστεμέ-

νος του χώρος, τίποτα δεν εμποδίζει το φωτισμένο δάσκαλο να

σκορπίζει στους μαθητές του το φως.

Και θα φωτίζει με φως φυσικό, για να ιδρύει φυσικούς ανθρώ-

πους, όταν με τη διδασκαλία του χτίζει το αληθινό μέσα στο
36
παιδί, και γκρεμίζει το ψεύτικο.

Αυτές είναι οι δύο εντολές που πάνω τους κρέμουνται οι νόμοι

και οι προφήτες της παιδείας. Να χτίζεις στο μάρμαρο της

γνώσης, και να γκρεμίζεις την αχεροπλιθιά της πρόληψης.

Σωστή παιδεία θα ειπεί να μαθαίνεις στους νέους τη ζωή,

και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια

τους περνάει μια παράδοση άρρωστη μέσα από την οικογέ-

νεια, την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησία, τα μέσα

ενημέρωσης, και τους άλλους παράγοντες της αγωγής.

Το ένα λοιπόν είναι να ριζώσουμε το νέο στη ζωή. Το άλλο

να ξεριζώσουμε από μέσα του την ψευτιά.

Μαθαίνουμε για τη ζωή. "Discimus vitae", που έλεγε ο Σε-

νέκας. Θα ειπεί πως κάθε γνώση που περνάμε στο παιδί, και

κάθε δεξιότητα που του αναπτύσσουμε, είναι δεμένα με την

πραγματικότητα όπως το νύχι με το κρέας.