Page 40 - wines
P. 40

Το αμπέλι και το κρασί είναι μεγάλα μυστήρια. Απ’ όλο το φυσικό

                               βασίλειο, μόνο το αμπέλι μας δίνει να καταλάβουμε την πραγματική
                               γεύση  της γης. Τι  πιστή μετάφραση!  Αισθάνεται,  εκφράζει  με το

                               τσαμπί τα μυστικά του εδάφους. Μέσα από αυτό, ο πυρίτης μας

                               γνωστοποιεί ότι είναι ζωντανός, ότι συμβάλλει στην ωρίμανση και

                               θρέψη του φυτού. Η άγονη κιμωλία κλαίει με χρυσά δάκρυα μέσα στο
                               κρασί. Ένα αμπέλι που μεταφέρθηκε πάνω από θάλασσες και βουνά

                               παλεύει για να διαφυλάξει την προσωπικότητά του και μερικές φορές

                               θριαμβεύει, παρά τη σθεναρή αντίσταση της χημείας των ορυκτών. Ένα
                               άσπρο κρασί που φτιάχτηκε κοντά στο Αλγέρι θυμάται με ακρίβεια

                               για πολλά χρόνια το μπόλιασμα που του είχε γίνει με μπόλι του

                               Μπορντώ και το γλυκαίνει ακριβώς όσο πρέπει, το ελαφραίνει και το
                               κάνει πιο μεθυστικό. Και το μαρινό Ξερές χρωματίζει και ζεσταίνει

                               το γλυκό και ξηρό κρασί που ωριμάζει στο Σατώ Σαλόν, στο πιο ψηλό

                               σημείο ενός μεγάλου βραχώδους οροπεδίου.
                               Από το τσαμπί που κρέμεται από τους ελικοειδείς βλαστούς, βαρύ εξ

                               αιτίας του αχάτη που είναι διάφανος και θολός ή μπλε με χρυσαφιές

                               ανταύγειες, το βλέμμα χαϊδεύει το απογυμνωμένο ξύλο, το ξυλώδες

                               ερπετό που βρίσκεται σφηνωμένο ανάμεσα σε δύο βράχια: από πού
                               λοιπόν τρέφεται αυτό το φυτό του νότου, που αψηφά τη βροχή, που

                               κρατάει μονάχα ένα κουβάρι από ρίζες;

                               Η δροσιά της νύχτας και ο ήλιος του αρκούν…
                               Ποια ασυννέφιαστη μέρα, ποια γλυκιά όψιμη βροχή αποφασίζει ότι η

                               εσοδεία μιας χρονιάς θα είναι καλύτερη από άλλες;

                               Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτε, όλα εδώ οφείλονται

                               στη μαγεία των ουρανών, την κίνηση των πλανητών, τις ηλιακές
                               κηλίδες.



                                                                                       Κολέτ, Φυλακές και Παράδεισοι

                                                                                             Μετάφραση: Βάνα Μάστορη



                                                                                40
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44