Page 68 - mag_109n
P. 68
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Τα Καλημερολαγούδια
της Λενιώς
γιαγιάδες. ποτέ να έχει σηκώσει χέρι πάνω της.
* * * Όταν όμως την έπαιρνε στην αγκα-λιά
Τα Σαββατοκύριακα όμως, που βρι- της και τη φιλούσε και τη χαϊδο-λό-
σκότανε στο σπίτι η μαμά κι ο μπα- γαγε, και της έλεγε πόσο την αγαπάει,
μπάς, η Λενιώ άλλαζε μούρη και φέρ- τότε η Λενιώ ήταν το πιο ευτυχισμένο
σιμο. Γινότανε πιο συμμαζεμένη, πιο κορίτσι του κόσμου. Αλλά κι ο αγαπη-
υπάκουη και πιο γλυκιά. μένος της μπαμπάς, που έπαιζε μαζί
Γιατί, βλέπετε, με τη μαμά δεν ήταν της και γελάγανε και λέγανε ένα σωρό
και τόσο εύκολα τα πράγματα όπως με αστείες αηδιούλες όπως “μια πάπια,
τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Όχι μα πια πάπια, μια πάπια με παπιά” και
βέβαια! Υπήρχανε και κείνες οι φο- “της καρέκλας το ποδάρι εξεκαρεκλο-
βερές και απειλητικές κουβέντες της ποδαρώθη” που πολύ την μπέρδευαν
μαμάς, που της ταράζανε τα σωθικά τη Λενιώ, ήταν και κείνος πολύ πονη-
της Λενιώς. Όπως: «Α! Για να σου πω! ρός. Κι όποτε πήγαινε να τον τουμπά-
Δεν έχω καμιά όρεξη να μου πρήζεις ρει με γαλιφιές και νάζια, εκείνος δεν
68 εσύ το συκώτι Σαββατιάτικα!». Ή «Κυ- υποχωρούσε αλλά αντίθετα έλεγε και
ριακάτικα». Ανάλογα με τη μέρα. κείνος κάτι απίστευτα σκληρές κου-
Ή το άλλο το φριχτό, όταν μιλούσε βέντες όπως: «Καλά! Μην το κάνεις
άσχημα η Λενιώ σε κανέναν παππού αυτό που σου λέω. Όπως θέλεις… Μη
ή καμιά γιαγιά: «Πρόσεχε καλά κακο- μου ζητήσεις όμως μετά το ένα και το
μοίρα μου! Να μιλάς πιο όμορφα γιατί άλλο. Ε; Μην τυχόν και μου ξαναζητή-
θα φας μια ανάποδη που θα σου δώσει σεις να σου κάνω το αλογάκι. Το άγριο
κι ο τοίχος άλλη μια! Άντε μπράβο!». γαϊδούρι θα σου κάνω και θα φας μια
Ή ακόμη: «Ελένήηηη! Δεν σου είπα κλωτσιά που θα είναι όλη δική σου!».
να μαζέψεις πρώτα τα πράγματά σου; Και το παράξενο ήταν ότι εκείνα τα
Που τα σπέρνεις όπου βρεις; Αμέσως! τρομερά λόγια τα έλεγε χαμογελαστά.
Δεν έχω καμιά όρεξη να μαζεύω τα Αλλά το χατήρι δεν της το έκανε. Και
πράγματά σου! Πρώτα η δουλειά και η κακομοίρα η Λενιώ δεν ήξερε τι να
μετά τηλεόραση!». Σε χλωρό κλαρί κάνει.
δεν την άφηνε τη Λενιώ η μαμά. Μη Μερικές φορές που τη μάλωνε η μαμά
σας περάσει όμως απ’ το μυαλό ότι η ή ο μπαμπάς, η Λενιώ δεν μπορούσε
Λενιώ δεν την αγαπούσε τη μαμά της. να καταλάβει αν την αγαπάνε πραγ-
Την αγαπούσε πάρα πολύ και θα ’θελε ματικά ή είναι έτοιμοι να τη διώξουνε
να είναι συνέχεια μαζί της. Κι ας της από το σπίτι για πάντα και να ψάξου-
φώναζε καμιά φορά η μαμά. Κι ας την νε γι’ άλλο παιδάκι. Γιατί όποτε τη μά-
απειλούσε ότι θα την δείρει. Χωρίς λωνε η μαμά και πήγαινε κλαίγοντας
