Page 71 - mag_109n
P. 71
του Κωστή A. Μακρή
στο δωμάτιο της Λενιώς, πατώντας σηκώνονται κανονικά από το κρεβα-
στις μύτες των ποδιών τους. Ευτυχώς τάκι τους και δεν γκρινιάζουν όταν ξυ-
που οι μύτες των ποδιών τους δεν ήτα- πνάνε». «Εγώ όμως γκρινιάζω» είπε
νε συναχωμένες να φτερνιστούν με μουτρωμένη η Λενιώ. «Όχι πάντα…»
θόρυβο και έτσι πλησίασαν το κρεβάτι ψιθύρισε κοντά στο αυτί της η μαμά
της Λενιώς αθόρυβα. Η Λενιώ κοιμό- “καλημερολαγούδα”.
τανε πραγματικά. Κι όπως όλα τα παι- «Ναι… Το Σάββατο και την Κυριακή
δάκια όταν κοιμούνται -ακόμα και τα το πρωί δεν γκρινιάζω…» συμφώνη-
πάρα πολύ άτακτα- ήτανε πολύ ήσυχη, σε η Λενιώ. «Και τώρα που μας είδες
πολύ γλυκιά και πολύ όμορφη. Αθό- θα γκρινιάζεις ακόμα λιγότερο. Έτσι
ρυβα λοιπόν οι τεράστιοι πολύχρωμοι δεν είναι;» ρώτησε ο μπαμπάς “καλη-
λαγούδοι πλησίασαν και σκούντησαν μερολάγουδος”. «Έτσι!» συμφώνησε
απαλά τη Λενιώ. Εκείνη άνοιξε τα μά- χαρούμενα η Λενιώ.«Και θα ξυπνάω
τια της και τρόμαξε. Άκουσε όμως τα όταν μου μιλάει ο παππούς Βασίλης,
χρωματιστά εκείνα πλάσματα να της ο παππούς Μίμης, η γιαγιά Ρένα και
μιλούν τρυφερά και να της λένε: «Ξύ- η γιαγιά Φώτω». «Μπράβο, Λενιώ 71
πνα, γλυκούλα μας Λενιώ! Καλά “κα- μου» είπαν τα καλημερολαγούδια και
λημερούδια”! Καλημερούδια είμαστε βγήκανε χοροπηδηχτά απ’ το δωμάτιο
μεις, Καλημερολαγούδια!». Η Λενιώ πριν προλάβει να σηκωθεί η Λενιώ.
δεν κατάλαβε τις φωνές των γονιών * * *
της γιατί ήταν αλλαγμένες.«Και τι εί- Το απόγευμα που γύρισαν ο μπαμπάς
σαστε εσείς δηλαδή;» ρώτησε τρίβο- και η μαμά, η Λενιώ ήτανε ξετρελαμέ-
ντας τα μάτια της απορημένη. «Είμα- νη απ’ τη χαρά της. Το ίδιο και οι παπ-
στε τα πολύχρωμα λαγούδια που λέμε πούδες και οι γιαγιάδες. Που ξέρανε
καλημέρα στα παιδάκια. Γι’ αυτό μας από πριν για το κόλπο με τα “καλημε-
λένε “Καλημερολαγούδια”. Οι περισ- ρολαγούδια” και είχαν ενθουσιαστεί
σότεροι όμως μας φωνάζουνε “καλη- από το αποτέλεσμα. «Ήρθανε τα Κα-
μερούδια” γιατί τους είναι πιο εύκο- λημερολαγούδια στο δωμάτιό μου!
λο». Η Λενιώ είχε μείνει με το στόμα Είδα τα Καλημερολαγούδια! Εκείνα με
ανοιχτό. Είχε ανοίξει ορθάνοιχτες και ξυπνήσανε και σηκώθηκα αμέσως!»
τις ματάρες της και παρατηρούσε τα φώναζε η Λενιώ και χοροπηδούσε
“καλημερολαγούδια”. «Και πάτε σε με χαρά. Όλοι γελούσανε χαρούμενοι.
όλα τα παιδάκια;» ρώτησε λίγο διστα- «Θα ξυπνάω κάθε μέρα νωρίς να τα
κτικά η Λενιώ. βλέπω! Κάθε μέρα!» δήλωσε σοβαρά
«Σε όλα πάμε! Αλλά δεν μας βλέπουνε η Λενιώ.
όλα. Μας βλέπουνε μόνον εκείνα που Και χαρήκανε όλοι που η Λενιώ θα
