Page 19 - berlin

Berlin... ένα οδοιπορικό

«...ήταν χώμα μέσα τους,
και αυτοί έσκαβαν.
Αυτοί έσκαβαν κι έσκαβαν, έτσι περνούσε
η μέρα τους, η νύχτα τους.
Αυτοί έσκαβαν και δεν άκουγαν τίποτα πια.

Δεν έγιναν σοφοί, δεν εφεύραν κανένα τραγούδι, δεν
επινόησαν καμιά γλώσσα.
Αυτοί έσκαβαν...
Σκάβοντας. Αδυνατώ να ερμηνεύσω...»

«Ξέρεις, ο χώρος είναι άπειρος,
ξέρεις, δεν χρειάζεται να πετάξεις,
ξέρεις, αυτό που στο μάτι σου γράφτηκε,
μας βαθαίνει το βάθος...
Εσείς δικές μου, μαζί μου

σακατεμένες λέξεις, εσείς
οι ευθείες μου.»
Πάουλ Τσελάν

Το ταξίδι, η αποξένωση από την οικειότητα, η ελευθερία
να κινείσαι αόρατος μέσα στο πλήθος, ένας άγνωστος μες
στους αγνώστους, δίνει την αίσθηση μιας απελευθερωτι-

κής διάθεσης. Το παγκάκι, το γυμνό δέντρο, η πόλη. Η επα-
ναφορά των γεγονότων στην αρχέτυπή τους κατάσταση.
Λήθη.

«Βλέπεις εκείνο το εγκαταλελειμμένο κτίριο απέναντι;
Παλιά το τείχος βρισκόταν ακριβώς εδώ που πατάμε. Εμείς
οι Δυτικοί, τα τελευταία χρόνια, μπορούσαμε να περνούμε
τα σύνορα. Μαζευόμασταν λοιπόν μερικοί φίλοι και πηγαί-
ναμε σ΄ αυτό το μπαράκι που βλέπεις, κοίτα πως κατάντη-

σε, κοντεύει να καταρρεύσει. Θυμάμαι πίναμε λίτρα μπύρα
και πληρώναμε μόνο δύο μάρκα. Οι ανατολικοί έκαναν τα
πάντα για να αποκτήσουν έστω κι ένα μάρκο. Είχα φιλίες
μ΄ ένα παιδί, μπάρμαν, του έφερνα σοκολάτες, τσιγάρα...

15