Page 20 - berlin

Berlin... ένα οδοιπορικό

Τι καταστάσεις... Μου είχε πει πως είχε παραγγείλει ένα
αυτοκίνητο, ξέρεις, τα τράμπι, τα σαραβαλάκια της ανατο-
λικής αυτοκινητοβιομηχανίας κι ύστερα από οχτώ χρόνια
δεν το είχε ακόμα παραλάβει. Οχτώ χρόνια. Φαντάσου...».

Προσπαθώ με τη φαντασία να συναρμολογήσω το σκη-
νικό που περιγράφει ο Σβέν. Η μεγάλη λεωφόρος, η γέ-
φυρα, το κτίριο με τη σπασμένη στέγη. Ούτε η επιγραφή

του μπαρ δεν έχει διασωθεί. Κανένα δάσος πίσω από το
μαγαζί, το τείχος εξαφανισμένο.
«Ήρθα εδώ κι άρχισα να σπάω με μανία το τείχος.Μ΄

ένα μεγάλο κασμά είχα ριχτεί με πάθος στο άψυχο φίδι.
Φώναζα Ματίας, Ματίας, είμαι εδώ κοντά σου, ήρθα να σε
βγάλω, μ΄ ακούς Ματίας;

Δεν ξέρω τι απέγινε...»

Γιάκουμπ Τάσκι. Ιμάμης του τζαμιού Μελβανά, στο
Kreuzberg. Στον τουρκόφωνο τηλεοπτικό σταθμό TFD:
«Στο υπερπέραν ο Γερμανός πρέπει να υπολογίζει λόγω
απιστίας μόνο στην Κόλαση. Αυτοί οι Γερμανοί, αυτοί οι
αθεϊστές, που δεν ξυρίζουν ποτέ τις μασχάλες τους, βρω-

μάνε πατόκορφα».
Άγκελα Μέρκελ: «Βρισκόμαστε μπροστά στα συντρίμμια
της πολυπολιτισμικής κοινωνίας».

Υπαίθριος θίασος. Με ρούχα πολύχρωμα κι ένα αυτο-

σχέδιο σκηνικό πίσω από το πανύψηλο σκούρο του καθε-
δρικού ναού. Η κοπέλα ζωγραφίζει με κιμωλία στο δάπεδο,
το κασετόφωνο στο παγκάκι παίζει τις τέσσερις εποχές του
Βιβάλντι. Οι δύο άντρες εξασκούνται στη μιμητική. Κάνουν
παράξενες χειρονομίες, αστείους μορφασμούς, ο ένας
σκαρφαλώνει πάνω στον άλλο, τρέχουν, σωριάζονται
στο δρόμο. Ότι κάνουν είναι τόσο αυθόρμητο που γίνεται

απόλυτα σημαντικό για το λόγο ότι δεν επαναλαμβάνεται.
Οι ζωγραφιές θα σβήσουν από την βροχή, οι χειρονομίες
θα χαθούν. Ενάντια στην καθημερινότητα, αυτοί οι απλοί
άνθρωποι, οι Strassenκünstler, ανέμελοι σε συνδυασμό

16