Page 24 - berlin

Berlin... ένα οδοιπορικό

Ulrike. 1961. Κρύβει τα βιβλία στο υπόγειο, κάτω από
τον σκουριασμένο λέβητα. Ανεβαίνει στο δωμάτιο. Το τεί-
χος χτίζεται ακριβώς απέναντι, της κρύβει τη θέα. Με σταυ-
ρωμένα χέρια, ανέκφραστη.

Hans. 1974. Το ρολόι χτυπά στις τέσσερις. Ντύνεται
βιαστικά, έχει από χθες τοποθετήσει με προσοχή τα ρούχα
του πάνω στην καρέκλα για να μη χάσει χρόνο, πλένεται,
βάζει στην τσάντα του το θερμό με τον καφέ και δύο φέτες

ψωμί με σαλάμι κι αναχωρεί με το ποδήλατο για την φά-
μπρικα. Είκοσι χρόνια, την ίδια ώρα, με τις ίδιες κινήσεις,
στην ίδια διαδρομή.

Tina.1983. Η σελήνη φωτίζει τα νερά της λίμνης. Με-
θυσμένη παραπατά, πέφτει στην άσφαλτο. Μια παρέα νε-
αρών φτάνουν κοντά της. Tης σχίζουν τα ρούχα, κάνουν
ο ένας μετά τον άλλο έρωτα μαζί της. Ο τελευταίος, γύρω
στα δεκαοχτώ, την βοηθά να πάρει ένα ταξί. Ξυπνά στα
σκαλοπάτια του σπιτιού της. Γυμνή. Έχει ξημερώσει Κυρια-
κή.

Thomas. 1990. Βιομήχανος, αγόρασε ένα μεγάλο οι-
κόπεδο δίπλα στο φυλάκιο Τσάρλι. «Εδώ ακριβώς έγκειται
η δική μου εκδίκηση. Ονειρεύομαι ένα οικοδομικό τετρά-

γωνο από γυαλί, ένα εμπορικό κέντρο όπου ο καθένας θα
βρίσκει εδώ ότι επιθυμεί. Πατώντας στο ίδιο χώμα του
κομμουνιστικού εξανθρωπισμού, επιβάλλω την εμπειρία
του καπιταλισμού». Ακολουθεί τον αρχιτέκτονα, φορώ-
ντας ακριβό κουστούμι. Πίσω του, αρχίζουν να χτίζονται
οι πρώτες μεγάλες πολυκατοικίες.

Eva. 2001. Άνεργη, ζει δέκα χρόνια τώρα σ΄ ένα οικο-
δομικό τετράγωνο που φιλοξενεί χίλιες οικογένειες. Ήρθε
από το Τσβικάου της ανατολικής Γερμανίας όταν ήταν δώ-
δεκα χρόνων. Καθαρίζει σκάλες τα πρωινά. Ο τετράχρο-

νος γιος της είναι η μόνη της συντροφιά. Ο φίλος της την
παράτησε πριν δύο χρόνια. Επιβιώνει από την κοινωνική
πρόνοια. Το διαμέρισμα, δυάρι, λιτό, ένα κρεβάτι, ένας
σπασμένος καθρέφτης, μια ξεθωριασμένη ντουλάπα. Στο

20