Page 21 - mag_015
P. 21
_λα λα-Land Δερμεντζόγλου
του Λάμπρου
εννοώντας τις τέσσερις διάφανο. Για μένα όλος Όλη μας η ζωή ένα ατελεί-
αδερφάδες και τους δυο ο κόσμος ήταν η αυλή του ωτο ξεποδάριασμα από τα
μεγαλύτερους αδερφούς σπιτιού μου περικυκλωμέ- ζαχαροπλαστεία της προ-
της, τον πατέρα της τον νη από ψηλούς τοίχους έτσι κυμαίας στο μεγάλο παζάρι
Παναγή, ένα λεβέντη αρ- που την κάνανε να μοιάζει της Σμύρνης με τα εγγλέζι-
χοντάνθρωπο ίσα με εκεί με φρούριο, η οικογένεια κα κασμίρια, τα φίνα μετά-
πάνω και τη μάνα της τη μου και η φιλενάδα μου η ξια και τα περσικά χαλιά.
Μαργιόλα με μια ζεστή Σοφούλα. 15 χρονώ εί- Με χάχανα και γέλια ανά-
αγκαλιά για όλη τη φαμί- μαστε δεν είμαστε τότε, μεσα σε μυρωδιές από λα-
λια και συμπόνια για κάθε κορίτσια που γίνονταν γυ- χταριστό Çiğ Köfte και
πλάσμα του Θεού. ναίκες. Κούκλες σωστές. σερμπέτια που κατάκλυζαν
Γιαγιά πως ήταν τα παιδικά Φοράγαμε λευκά ταφτα- κυριολεκτικά και μετα-
σου χρόνια; δένια φορέματα με μεγά- φορικά την κοριτσίστικη
Όπως όλων των παιδιών λους κόκκινους φιόγκους φύση μας κάθε φορά που
τζιγέρι μου, είτε είναι και μοσχοβολούσαμε γαλ- κάποιο αυθάδικο αντρικό
πλούσια είτε φτωχά, είτε λικό πατσουλί που κάλυπτε βλέμμα μας λογάριαζε για
γεννιούνται στη δύση είτε ακόμα και τα αρώματα από γυναίκες, ή κάποιο ταψί με
στην ανατολή. Για τα παι- τις πασχαλιές στον επιτά- σεκερ παρέ μας υπενθύμι-
δικά μάτια το χρήμα είναι φιο της Αγίας Φωτεινής. ζε ότι δεν ήμασταν τίποτε 21
