Page 52 - mag_52
P. 52
Χρήστος
Παπουτσής
«Δάκρυα
σε ουράνιες θάλασσες»
ποιητική συλλογή
Δακρύζουν τα πλάσματα, στις θάλασσες του Σύμπαντος.
Δακρύζει και το Σύμπαν. Κρύσταλλοι –οι ιστορίες, τα πάθη,
οι εμπειρίες, η Αγωνία, η Ζωή– μέσα στα δάκρυα που τόσο
ζουν όσο ζει και το Σύμπαν. Και όταν από το παλιό ένα και-
νούργιο Σύμπαν γεννηθεί, καινούργια πλάσματα εκεί, καινούργια Κρύσταλλα, μα ο Πόνος ίδιος.
Στα Κρύσταλλα διάβασε ο Ταξιδευτής την ιστορία των Κουρελιών, που προσπάθησαν να απο-
δράσουν από την Πολιτεία των Ίσκιων – τη χώρα της επιθυμίας, των παθών και των συναισθη-
μάτων. Και ένα βράδυ, η ιστορία αυτή κύλησε μέσα σε τούτο το βιβλίο.
Ο Ταξιδευτής ταξιδεύει ακόμη, μακριά, στο παρελθόν. Προσπαθεί, απ’ τον ανάποδο τον δρόμο,
να επιστρέψει στην Πατρίδα του.
Δεν πρόλαβα να του το πω: δίχως Ενδύματα πρέπει να επιστρέψει. Δεν πρόλαβα, διότι κι εγώ το
52 θυμήθηκα τώρα, που διαβάζω την ιστορία μέσα σε τούτο το βιβλίο...
Βασιλική
Φράγκου
«Τα άνθη του κενού»
ποιητική συλλογή
Τι είναι στ’ αλήθεια το κενό;
Είναι μήπως η ανυπαρξία, το μηδέν, το τίποτα;
Το κενό εδώ είναι ένας άδειος χώρος κι ωστόσο γεμάτος.
Άδειος από προσκολλήσεις, πεποιθήσεις, ψευδαισθήσεις, απαλλαγμένος από τις σκόνες του
εγώ που σ’ εμποδίζουν να ζεις ελεύθερα, αρμονικά.
Γεμάτος από τη χαρά ενίοτε κι από τη λύπη μιας ζωής που κινείται κάθετα στο παρόν.
