Page 64 - mag_75
P. 64
λοΓΙΑ-ΑΓΓΙΓμΑΤΑ της Κατερίνας Γεμελιάρη
ΑπΟΧΩΡιςμΟς
είμαι περήφανη για την καλοσύνη του. τη στιγμή που αντάμωσαν οι δρόμοι
Πως κάθε φορά που κάποιος άγνω- μας νιώθω πως δεν είμαι μόνη μου σε
στος μου λέει «ο πατέρας σου είναι ο αυτό τον κόσμο. Πως δεν με βασανί-
καλύτερος άνθρωπος» νιώθω μέσα ζουν μόνο εμένα ένα σωρό σκέψεις και
μου περήφανη που έχουμε το ίδιο αίμα αναζητήσεις. Αγνοεί σίγουρα ότι εγώ
και εύχομαι να λένε έτσι κάποιοι και για φοβάμαι περισσότερα από εκείνον και
εμένα στα δικά μου παιδιά αν ποτέ γίνω είμαι πιο δειλή. Αγνοεί πως κάθε φορά
μητέρα. που βλέπω το νούμερο του στην οθόνη
Η αδερφή μου αγνοεί πως είναι η καλύ- του κινητού μου χαμογελάω ειλικρινά.
τερη φίλη μου. Αγνοεί πως ο ερχομός Οι φίλες μου αγνοούν ίσως πως τις θε-
της μου έδωσε την ώθηση να προχω- ωρώ οικογένεια, πως χωρίς αυτές θα
64 ράω πάντα μπροστά στη ζωή μου και να είχα παρατήσει ακόμα και το γράψιμο
ανοίγω μονοπάτια όπου δεν υπήρχαν που το αγαπάω τόσο πολύ. Αγνοούν
δρόμοι για να τους περπατήσει κι εκείνη πως τις θαυμάζω για τις προσωπικές
αν το θελήσει. Αγνοεί πως τη θαυμάζω τους καθημερινές μάχες. Δεν γνωρί-
για την ακεραιότητα του χαρακτήρα της, ζουν πως όταν οι υποχρεώσεις μας
το χιούμορ της, την εργατικότητα της… κρατάνε μακριά χάνω το κέφι μου.
ίσως αγνοεί πως πιστεύω τόσο πολύ Αποχωρισμός σύνθετη λέξη τόσο
στις δυνατότητες της και όταν κατάφερε γραμματικά όσο και συναισθηματικά.
να μπει στο πανεπιστήμιο με έκανε την Πριν τελειώσει ο χρόνος μου εύχομαι
πιο ευτυχισμένη αδερφή στη γη όχι για- να τον έχω ξοδέψει σωστά και κυρίως
τί αμφέβαλλα ποτέ για την επιτυχία της να έχουν καταλάβει όλοι οι άνθρωποι
αλλά γιατί κάτι με στεναχωρούσε όταν που έχω γύρω μου πόσο τους ευγνω-
οι «ειδικοί» έλεγαν πως δεν είναι το ίδιο μονώ για όσα μου χαρίζουν απλόχερα.
δυνατή μαθήτρια με εμένα. Κι εκείνη Στη τελευταία δύση αυτού του Αυγού-
τους διέψευσε, κερδίζοντας τη πρώτη στου υπόσχομαι στον ήλιο να μην σπα-
μάχη της ενήλικης ζωής της. ταλάω το χρόνο μου σε όλα εκείνα που
Ο άνθρωπος που αγαπάω αγνοεί ίσως δεν έχουν αξία, να μην θεωρώ δεδομέ-
πόσο καταλυτική είναι η παρουσία του νο το αύριο και να τολμάω να ομολογώ
στη ζωή μου. Δεν γνωρίζει πως από τα συναισθήματα μου.
