Page 62 - mag_75
P. 62
λοΓΙΑ-ΑΓΓΙΓμΑΤΑ
ΑπΟΧΩΡιςμΟς
Χαιρετάει η μητέρα το παιδί και η καρ- τους να μας αναθρέψουν και να μας
διά γίνεται χίλια κομμάτια, φόβοι μπλεγ- παραδώσουν στη κοινωνία ολοκληρω-
μένοι στο κουβάρι της αγάπης την κά- μένους ανθρώπους. Απολαμβάνουμε
νουν να πονά. Χαιρετάει ο φίλος το φίλο το φαγητό μαζί τους και δεν λέμε ευχα-
και αναρωτιέται πότε θα ανταμώσουν ριστώ στη μητέρα μας που φρόντισε για
ξανά. Χαιρετιούνται οι ερωτευμένοι και άλλη μια φορά να έχουμε νόστιμο σπι-
ο έρωτας τους γίνεται λυγμός, ο λυγμός τικό φαγητό. Δεν λέμε ευχαριστώ στον
δάκρυ και το δάκρυ αφορμή για να τους πατέρα μας που με τόση υπομονή μάς
κρατάει άυπνους τις νύχτες, τα σεντόνια έμαθε να κάνουμε ποδήλατο.
τους γίνονται βαριά σαν αλυσίδες και Χαιρετάμε τους φίλους μας με τη χρήση
62 ανυπομονούν να βρεθούν ξανά αντάμα. της κοινότυπης φράσης «τα λέμε» και
Αποχωρισμός, σαν να σου ξεριζώνει δεν τους λέμε πως νιώθουμε όμορφα
ένα αόρατο χέρι κάτι από το μέσα σου. για τις κοινές μας εμπειρίες μαζί τους.
Το πιο περίεργο όμως είναι πως ποτέ Για τα ξενύχτια που κάναμε μαζί τους,
δεν γνωρίζουμε αν ένας αποχωρισμός για τις ώρες εκείνες που τους ανοίξαμε
είναι οριστικός ή όχι. Ξέρεις σίγουρα ότι τη ψυχή μας και εκείνοι μας άκουσαν
θα ανταμώσεις ξανά τα μάτια που μόλις προσεχτικά. Δεν τολμάμε να τους πού-
αποχαιρέτησες; Αν το ήξερες μήπως με πως τους αγαπάμε, πως μας δίνουν
τελικά δεν έκρυβες πίσω από το ψυ- μια έντονη απόχρωση στη ζωή μας.
χρό χαμόγελο τις λέξεις και τα δάκρυα; Κρυβόμαστε συχνά πίσω από ένα «τα
Μήπως τολμούσες να πεις όσα κρατάς λέμε»!
μέσα σου στο φόβο της έκθεσης του Χαιρετάμε τον άνθρωπο μας με ένα σ’
εγώ σου; αγαπάω ψιθυριστό λες κι αν το φωνά-
Πόσο αστείο είναι τελικά που επιμένου- ξουμε δυνατά θα ταράξουμε την βου-
με να μην εκτεθούμε στα μάτια εκείνα βή μας ύπαρξη. Δεν τολμάμε να πούμε
που αγαπάμε. Χαιρετάμε τους γονείς πως είμαστε ευγνώμονες που ανέχεται
μας με μια αγκαλιά και δεν τους ομο- την καλή και τη κακή μας πλευρά, δεν
λογούμε πως νιώθουμε ευγνώμονες ομολογούμε πως μας βοηθά να ισορ-
για όσα μας προσφέρουν. Για τον κόπο ροπήσουμε στο ταξίδι της ζωής. Δεν
