Page 59 - mag_75

ΒΙΒλΙοπΡοΤΑςεΙς

ΤΖιΝΑ ΨΑΡΡΗ

ΜΕΧΡι ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤι
ΑΝΕΜΟΣ ΕΚδΟΤιΚΗ

Η Χριστίνα υπακούει στη μουσικότητα του εφηβικού Εγώ της και
βρίσκεται αντιμέτωπη με το κόστος. Δοκιμάζεται από μια σειρά
γεγονότων που σημαδεύουν τη ζωή της, αναζητώντας διαρκώς το
πολυπόθητο ελιξίριο της δύναμης.
Ο έρωτας θολώνει την κρίση της και σαν χείμαρρος την οδηγεί

όπου θέλει εκείνος. Η αναβλητικότητα και η υπομονή της καρδιάς,
ενώ το μυαλό δυσφορεί, της υποδεικνύουν άλλους δρόμους,
επικίνδυνους. Όταν συνειδητοποιεί ότι οι λανθασμένες της
προτεραιότητες λειτουργούν ως εμμονικός διώκτης που φυλάει σαν
θησαυρό μια χούφτα φωτεινές αναμνήσεις, η Χριστίνα επιχειρεί να
δώσει απάντηση στο κυρίαρχο ερώτημα: ποια αγάπη είναι αυτή που
οδηγεί στη συγχώρεση; Της ερωτευμένης γυναίκας; Της μάνας; Ή
μήπως η αγάπη στον πυρήνα της αυτοεκτίμησης;

Ένα βιβλίο-διαδρομή, από τα δεκαεπτά
έως τα πενήντα χρόνια μιας γυναίκας που γέμισε

την πορεία της με ανεκπλήρωτα «θα».
Από «θα» όμως αρχίζει και η θάλασσα...

ΤΖιΝΑ ΨΑΡΡΗ
ΑΡιΣΤΕΡΟ ΠΕΤΑΓΜΑ

ΑΝΕΜΟΣ ΕΚδΟΤιΚΗ

Σύμφωνα με τους ιερείς της αρχαίας Ρώμης, το πέταγμα των
πουλιών από τα αριστερά προς τα δεξιά ήταν κακός οιωνός.
Ένα αριστερό πέταγμα από την πρώτη κιόλας σελίδα, η ζωή της
Χριστίνας. Ομολογεί στην κόρη της τον φόνο που διέπραξε και
αφήνει στα χέρια της τη συνέχεια της ζωής τους, την αποκάλυψη ή
όχι του τέλειου εγκλήματος. Ιστός αράχνης τα γεγονότα που διηγείται,

αιχμαλωτίζουν μέσα τους έναν ποταμό αλήθειες, μια θάλασσα
ενόχους.
Με λέξεις-λεπίδες, κατακρεουργεί τα ίδια της τα συναισθήματα αλλά
και όλων εκείνων των ανθρώπων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην
αναπόδραστη δολοφονία την ανεξιχνίαστη, παραδεχόμενη πως, αν

και πάσχει από εκ γενετής προσήλωση, κατάφερε να δραπετεύσει
ακριβώς τη στιγμή που η μοιραία αρρώστια θα σκότωνε την ίδια.
Η συγκλονιστική συνέχεια του πρώτου βιβλίου της συγγραφέως
«Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι», στην οποία ο καθένας θα αναγνωρίσει κομμάτια της ψυχής του. Γιατί,
όπως η κεντρική ηρωίδα αναφέρει, «στην αλλοπρόσαλλη πορεία του καθενός από τους πρωταγωνιστές
της ιστορίας, ρίχτηκε μια ζαριά από έναν θεό χωρίς όνομα, ο οποίος μάλλον ήθελε να διασκεδάσει την

ανία του».