Page 15 - mag_100
P. 15
του Γεράσιμου Γεωργάτου
ολοκληρώνονται γύρω στον 13ο-14ο του 19ου αιώνα, που τον χρησιμο-
αιώνα μ.Χ, αρχίζει να αναπτύσσεται η ποίησαν για να χαρακτηρίσουν έτσι
σχολαστική παράδοση. Ο σχολαστι- την κατεξοχήν Αναγέννηση, που όλοι
κισμός, ως όρος, έχει ταυτιστεί περί- γνωρίζουμε ότι ξεκίνησε στην Ιταλία
που με τον αριστοτελισμό. Ο σχολια- τον 15ο αιώνα. Τότε και πάλι είχαμε
στής είναι ο «Λατίνος Αριστοτέλης». ένα κύμα μεταφράσεων. Οι Έλληνες
Μεγάλοι μεσαιωνικοί φιλόσοφοι, λόγιοι, ο Βησσαρίων, ο Εμμανουήλ
όπως ο Θωμάς ο Ακινάτης, δεν είναι Χρυσολωράς κ.α, που καταφεύγουν
απλώς σχολιαστές, αν και ο Ακινάτης στη Φλωρεντία μετά την Άλωση, εκ-
θεωρεί τον εαυτό του σχολιαστή του παιδεύουν μια γενιά ελληνιστών με-
Αριστοτέλη παρότι προφανώς έχει ταφραστών. Στην πορεία όλοι αυτοί
μια αυτοδυναμία και μια πρωτοτυπία. μαθαίνοντας ελληνικά προσπαθούν
Ο ίδιος είναι επίσκοπος και διατηρεί πια να μεταφράσουν όχι μόνο τον
το χριστιανικό δόγμα, το οποίο δεν Αριστοτέλη, αλλά και τους άλλους Έλ-
θα προσπαθήσει καθόλου να το μει- ληνες φιλοσόφους απευθείας από τα
ώσει και γι'αυτό κάνει μία σύζευξη ελληνικά στα λατινικά.
αριστοτελισμού και χριστιανισμού. 15
Θα μπορούσαμε λοιπόν να μιλήσουμε Το αποτέλεσμα είναι τον 16ο αιώνα,
για αραβική και για λατινική αναγέν- όταν αρχίζει η Ευρώπη να αποκτά μια
νηση, προεκτείνοντας στο παρελθόν ταυτότητα, υπάρχουν και κυκλοφο-
έναν όρο των Γερμανών ιστορικών ρούν τυπωμένες 500 εκδόσεις του
