Page 11 - mag_100

του Γεράσιμου Γεωργάτου

Με το παρόν σημείωμα ολοκληρώνεται ο κύκλος της

αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας που άνοιξε με τον Θαλή

και κλείνει με τον Αριστοτέλη για τον οποίο, χρησι-

μοποιώντας ένα όρο που ήταν το ιδανικό της Αναγέν-

νησης, ήταν ένας «καθολικός άνθρωπος», ένας «homo

univeralis». Δεν είναι τυχαία η ισχυρή επίδραση που

άσκησε στην ύστερη αρχαιότητα και η κυριαρχία του

από τον ύστερο μεσαίωνα αιώνα μέχρι την Αναγέν-

11 11
νηση και σε ορισμένα θέματα μέχρι τον 17ο αιώνα.

Δεν οφείλεται μόνο στην υιοθέτησή του από την δυτική

εκκλησία που ανήγαγε σε δόγματα τις απόψεις του.

Οφείλεται και στην ισχυρή εξηγητική δύναμη του φιλο-

σοφικού και επιστημονικού του συστήματος, μέχρι την

επιστημονική επανάσταση των νεότερων χρόνων και

την ανάδυση της σύγχρονης επιστήμης που ανέτρεψε

την αριστοτελική φιλοσοφία. Έχει λοιπόν ένα ενδιαφέ-

ρον να αναφερθούμε στην επιβίωση του αριστοτελισμού

μέχρι τον 17ο αιώνα.