Page 65 - mag_121

του Αλέξανδρου Αραμπατζή

Γιατί η ζωή είναι τόσο σκλη-

ρή μ' εμένα, αναρρωτήθηκε. Ένα

τρυφερό χάδι τον θώπευσε κι 65 65

απόρησε ποια να ήταν αυτή η αόρατη

παρουσία που τον παρηγορούσε. Εί-

μαι η αγάπη, είπε μια φωνή, αλλά

δεν θέλω να με δεις γιατί φο-

βάμαι πως αν με δεις μπορεί

και να με μισήσεις.