Page 61 - mag_25
P. 61
της Κατερίνας Επιτροπάκη
Η αλήθεια είναι πως ένοιωθα κάπως αμή- ναι μαζί μας Πάσχα. Ξέρεις μωρέ, μόνη, δεν
χανα για τη γνωριμία αυτή. Δεν ήξερα πώς είχε πού να πάει, τη λυπήθηκε η μάνα μου
θα ήταν η εικόνα μου μέσα από τη συντηρη- και την κάλεσε, μαλακίες τώρα. Καλή είναι
τική ματιά μιας οικογένειας που ζει σε μια όμως δεν είναι καμιά σπασαρχίδω. Ήσυχη
μικρή επαρχία. Ξέρουν ότι ο γιος τους συζεί γυναίκα».
εδώ και αρκετό καιρό με μια κοπέλα, αλλά «Έλα ρε, εντάξει. Δεν τρέχει μία. Κούλαρε.
τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μένα; Δέχτη- Δεν έχω πρόβλημα με κανέναν. Αλήθεια,
καν βέβαια με ενθουσιασμό την είδηση του γιατί χώρισε;»
ερχομού μου εδώ, απ’ ότι έμαθα. Ωστόσο, «Ξέρω κι εγώ μωρέ. Την άφησε ο άντρας
στα είκοσι δύο μου χρόνια με τρομάζει η της, ξεμυαλίστηκε με μια μπαρόβια στον
ενδεχόμενη εικόνα της «μέλλουσας νύφης» Πλαταμώνα, έφυγε, κάτι τέτοιο. Η μάνα μου
που μπορεί να σκοπεύουν να σχηματίσουν κι η μικρή αδελφή μου είναι καλές στα κου-
για μένα. Είναι πράγματα που τα θεωρώ τσομπολιά. Εγώ όταν τις πετύχω να μιλάνε
πολύ μακρινά. Οφείλω ωστόσο να ομολο- βάζω τ’ ακουστικά κι ακούω ΜP3. Μου τα
γήσω, ότι η πρώτη εντύπωση ήταν πέρα από ζαλίζουν. Άμα θες λεπτομέρειες, ρώτα τις».
τις προσδοκίες μου θετική. Οι άνθρωποι «Έλα ρε, ξεκόλλα. Πλάκα κάνω. Σιγά μη ρω-
όχι απλά με καλωσόρισαν εγκάρδια, αλλά τήσω. Σκασίλα μου. Λοιπόν, κατέβα κάτω
κατάφεραν σε λίγα λεπτά να άρουν τις επι- και σε πέντε θάρθω κι εγώ, Ok;»
φυλάξεις και τους φόβους μου. Με έκαναν Το μπάνιο στάθηκε όντως αναζωογονητικό
να καταλάβω ότι μάλλον εγώ ήμουν που για μένα. Το γεγονός ότι η μάνα του Αρ-
κουβαλούσα κάποια προκατάληψη. γύρη διέθετε τέσσερα-πέντε διαφορετικά 61
«Μια χαρά είναι, ζουζούνι μου. Το λάτρε- αρώματα αφροντούζ, επιβεβαίωσε μέσα
ψα ήδη. Και οι γονείς σου εξαιρετικοί. Με μου ακόμη μια φορά την προκατάληψη που
συγκίνησαν με την εγκαρδιότητά τους. Τε- κουβαλάω για το επίπεδο ζωής των ανθρώ-
λειώνω σε λίγα λεπτά. Κατέβα κάτω να μην πων της επαρχίας και κατέστησε παντελώς
τους αφήνεις μόνους τους. Θα κάνω ένα άχρηστο το αντίστοιχο μπουκαλάκι που
ντουζάκι και θα κατέβω κι εγώ αμέσως». συμπεριέλαβα προληπτικά στις αποσκευές
«Μην βιάζεσαι, μωρό μου. Έτσι κι αλλιώς, μου. Προφανώς το ίδιο ίσχυσε και για το πι-
σήμερα το τραπέζι, που είναι βεβαίως προς στολάκι μαλλιών…
τιμήν μας, θα αργήσει να στρωθεί. Έχουν Επαρκώς ανανεωμένη, κατέβηκα τις σκά-
ειδοποιηθεί και θα έρθουν όλοι. Εκτός από λες και ξαναβρέθηκα στον ισόγειο χώρο
την μεγάλη αδερφή μου, τον άντρα και τα του σπιτιού, στο φιλόξενο μακρόστενο
παιδιά της, θα έρθει ο θείος ο Κώστας ο δωμάτιο που εκτός από τραπεζαρία χρησι-
αδερφός του μπαμπά με τη θεία Μαρίκα τη μοποιείται και ως καθιστικό, καθημερινό
γυναίκα του, ο ξάδελφός μου ο Μπάμπης ο δωμάτιο, αλλά είναι και ο βασικός χώρος
φαντάρος που είναι με άδεια, η θεία η Άννα, υποδοχής όποιου έρθει στο σπίτι, το οποίο
η αδελφή της μάνας μου, ο άντρας της ο έτσι κι αλλιώς θυμίζει «κέντρο διερχομέ-
θείος Στέλιος, ο θείος Σωτήρης ο μικρός νων». Ήταν ήδη γεμάτο από κόσμο. Εκτός
αδελφός της μάνας μου με τη θεία Σοφία τη από όλους αυτούς για τους οποίους με είχε
γυναίκα του. Και θα έρθει κι εκείνη η ξαδέλ- προετοιμάσει ο Αργύρης, είχαν έρθει και
φη του πατέρα μου, η θεία Σμαρώ που σου διάφοροι γείτονες από τα διπλανά σπίτια.
έλεγα. Η είδηση της άφιξής μου αποτελούσε γαρ-
«Εκείνη η θεία σου που χώρισε πριν λίγο γαλιστικό γεγονός απ’ ότι φαίνεται για την
καιρό; Σμαρώ την είπες;» ήσυχη ζωή του μικρού αυτού χωριού και κα-
«Ναι μωρέ, αυτή. Αυτή πρώτη φορά θα εί- νείς δεν ήθελε να λείπει από το «πάρτι». Η
