Page 60 - mag_25

ΣΤΙΓΜΕΣ

60
« Πώς σου φαίνεται λοιπόν

το πατρικό μου;»

Ο Αργύρης στεκόταν στην πόρτα της παιδι-

κής του κρεβατοκάμαρας και με ρώτησε με

φωνή ψιθυριστή, σχεδόν συνωμοτικά.

ίχαμε φτάσει πριν από λίγη ώρα, μετά ματα, η «δεύτερη κατοικία», εκείνη δηλαδή
από ένα, ιδιαίτερα κουραστικό είναι που καταφεύγει τα Χριστούγεννα, το Πάσχα
αλήθεια, ταξίδι με το ΚΤΕΛ. Προσπα- και ένα μικρό, όσο γίνεται μικρότερο, μέρος
θούσα να τακτοποιήσω τα λιγοστά του καλοκαιριού. Φέτος το Πάσχα αποφασί-
Επράγματα της βαλίτσας μου μέσα στη σαμε πως μετά από δυο χρόνια σχέσης είναι
ντουλάπα. Διέθετε αρκετό χώρο, για την λογικό να το περάσουμε μαζί. Ο Αργύρης
ακρίβεια, ήταν σχεδόν άδεια. Τα περισσότε- επέμενε να έρθουμε μαζί στο χωριό, να γνω-
ρα ρούχα του ο Αργύρης τα έχει, όπως είναι ρίσω τους γονείς και την υπόλοιπη οικογέ-
φυσικό, στο σπίτι της Αθήνας. Τέσσερα χρό- νειά του. Ένοιωθε πάντα κάπως μειονεκτικά
νια τώρα λείπει, από τότε δηλαδή που πέρα- που μέχρι τώρα μόνο εκείνος γνώριζε τους
σε στο Πανεπιστήμιο και εγκατέλειψε αυτό το δικούς μου. Η δική μου οικογένεια μένει στην
χωριό που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από Αθήνα. Συμπαθούν τον Αργύρη και δεν αντι-
την Κατερίνη, τους γονείς του, τις αδελφές μετωπίζουν κανένα πρόβλημα με το γεγονός
του. Το πατρικό του σπίτι έγινε, από τα πράγ- ότι η κόρη τους συγκατοικεί με το φίλο της.