Page 66 - mag_25

Τα βιβλία έχουν τους ίδιους εχθρούς με τον άνθρωπο:

ΒΙΒΛΙΑ
ΒΙΒΛΙΑ τη φωτιά, την υγρασία, την ανοησία, το χρόνο και το ίδιο τους το περιεχόμενο.

Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ. ΤΖΑΜΙΩΤΗΣ
Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Σε μια Αθήνα που αποσυντίθεται και καταρρέει, ο Αργύρης
Τρίκορφος, ιδιοκτήτης άλλοτε μιας ακμάζουσας οικογενεια-
κής βιοτεχνίας κουμπιών, πασχίζει να ξανασταθεί στα πόδια
του δουλεύοντας ως ταξιτζής. Τα πραγματικά του προβλή-
ματα όμως αρχίζουν την ημέρα που βρίσκει στο αυτοκίνητό
του ένα ξεχασμένο τσαντάκι γεμάτο λεφτά. Προσπαθώντας
να κάνει το σωστό, παρασύρεται σε μια προσωπική περι-
πέτεια που τον φέρνει αντιμέτωπο με όλους και με όλα: απ’
την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους του ως
την Αστυνομία και… τα ΜΜΕ.
Μια περιπλάνηση στους δρόμους της σημερινής Αθήνας.
Ένα μυθιστόρημα για την ατομική ευθύνη, τη συμπόνια και
τη γενναιοδωρία. Ένα καυστικό σχόλιο για το σύγχρονο
τρόπο ζωής.

Ο ΔΙΠΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Φ. ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
Εκδόσεις PRiNTA
66
Ο Διπλός άνθρωπος γράφη-
κε από τον Ντοστογιέφσκι
το 1845, αλλά, αν και μυθι-
στόρημα, περιέχει πολλές
ψυχαναλυτικές διαπιστώ-
σεις που προοιωνίζονται
αυτά που είπε στις αρχές
του 20ού αιώνα ο Φρόυντ.
Κεντρική του ιδέα είναι ο
διχασμός της προσωπικό-
τητας, που ξεκινάει ως λαν-
θάνουσα ασθένεια (ένα είδος μανίας καταδίωξης), και κατα- ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ
λήγει στην πλήρη σύγκρουση των δύο εγώ και στην τελική ΜΑΡΚΕΣ
τραγική διάσπαση. Τέσσερα χρόνια πριν γράψει αυτό το έργο, ΤΖΕΡΑΛΝΤ ΜΑΡΤΙΝ
ο Ντοστογιέφσκι είχε γνωρίσει τον γιατρό Ρίζενκαμπφ και, το Εκδόσεις ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ
1843, εγκαταστάθηκε στο ίδιο διαμέρισμα μαζί του. Του έκα-
νε πολλές ερωτήσεις και διάβασε πολλά ιατρικά βιβλία για Ο Μάρτιν βυθίζεται στον
να στηρίξει την αφήγησή του σε σίγουρες βάσεις. Η φαντασία κόσμο του Μάρκες δημι-
του τον έκανε να «μαντέψει» εκείνο που θα έγραφε ο Φρό- ουργώντας έτσι την από-
υντ το 1911 σχετικά μ’ ένα υπαρκτό πρόσωπο, τον πρόεδρο λυτη βιογραφία: τολμηρή
Σρέμπερ. Στο μυθιστόρημα υπάρχει ένας «διπλός διάλογος»: και αποκαλυπτική, όπως
Εκείνος που κάνει ο κύριος Γκολιάντκιν με τον εαυτό του, κι ακριβώς η δημοσιογραφία
εκείνος που κάνει με τον δεύτερο εαυτό του, αυτόν που του του Μάρτιν, πολυεπίπεδη
«κλέβει» την ίδια του τη γλώσσα. Φυσικά, υπάρχει και μια και γεμάτη πάθος, όπως η
τρίτη φωνή, εκείνη του αφηγητή, του μυθιστοριογράφου. γραφή του Μάρκες.