Page 33 - mag_29
P. 33

του Μάκη Σεβίλογλου

                                                                                    http://www.seviloglou.gr/el/





                 Αισθητική & Παιδεία















               Πολλές φορές αναρωτήθηκα            μια κουβέντα, και μέσα από          ότι όπως διατείνονται πολλοί
               γιατί ο Ραφαηλίδης δεν ανα-         αυτή να δοθούν και σε μένα          ευρωπαίοι την περίοδο αυτή,
               φέρεται πουθενά στα σχολικά         οι απαντήσεις που ψάχνω.            κατάγεται από ένδοξους προ-
               εγχειρίδια,  όπως  και πολλοί       Γνώμη  μου  είναι πως, ως           γόνους, πόση στ’ αλήθεια
               άλλοι διανοούμενοι που η            λαός, διαπαιδαγωγηθήκαμε            επαφή και σχέση μπορεί να
               γνώμη τους δεν ήταν αρεστή          στραβά, επηρεασμένοι τις πε-        ’χει με τις αρχές του διαφωτι-
               στο  υπουργείο παιδείας και         ρισσότερες φορές και από λά-        σμού και πόσο μπορεί να τις
               θρησκευμάτων, (αναρωτιέμαι          θος πρότυπα, αλλά και από τις       κατανοήσει; Κι οι αφέντες του
               ποιος υποκριτής εμπνεύστη-          ιστορικές  συγκυρίες,  αγόμε-       πόσο μπορεί να θέλουν την
               κε τον πληθυντικό εδώ) . Το         νοι και φερόμενοι, μεγαλω-          αλλαγή αυτού του κατεστημέ-
               παραπάνω μικρό, μα τόσο εύ-         μένοι με μεγαλοϊδεατισμούς          νου;
               στοχο απόσπασμα από το βι-          και παραμύθια, αποκυήματα           Ο  λαός  αυτός  λοιπόν,  παρα-
               βλίο του αισθητική, δίνει μια       μιας αρρωστημένης εθνικο-           συρμένος από την ανάγκη                  33
               πολύ δυνατή περιγραφή της           φροσύνης, που δυστυχώς              που επιτάσσουν οι καιροί, να
               αισθητικής των σύγχρονων            συνεχίζεται ως  τις μέρες μας.      παραβγεί κι αυτός στο παιχνί-
               Ελλήνων. Κι επειδή θέλω να          Ο  άνεμος  του  διαφωτισμού         δι των εθνικών κρατών που
               σταθώ στην αισθητική ημών           στην Ελλάδα είναι σίγουρο           ξεκινά, ντύνεται τη βυζαντινή
               των νεοελλήνων,  απόρροια           πως υπήρξε πολύ ασθενής κι          του φορεσιά, φροντίζουν γι’
               της ελλιπούς μας παιδείας,          αν κάποιοι φωτισμένοι νε-           αυτό  τα  «παπαγαλάκια»  της
               των εμμονών μας και όχι             οέλληνες  προσπάθησαν  να           εποχής (πάλι με χρόνους με
               μόνο, αλλά και του ντόπιου          τον μεταλαμπαδεύσουν στη            καιρούς κλπ κλπ) και από τού-
               «φονταμενταλισμού», θέλω            χώρα, που «γέννησε τη δημο-         δε και στο εξής χάνει τα αυγά
               να αραδιάσω μια σειρά από           κρατία»,  ήρθαν  αντιμέτωποι        και τα πασχάλια. Αρχίζει λοι-
               σκέψεις, που είμαι σίγουρος         πρώτα με το χαμηλό βιοτικό          πόν και πλάθει το παραμύθι
               πως βασανίζουν πολλούς από          και πνευματικό επίπεδο του          του, ένα παραμύθι παρόμοιο
               μας, καθώς αναρωτιόμαστε τί         λαού, αλλά κυρίως αντιμέ-           με αυτό που υφαίνουν οι σύγ-
               έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ,         τωποι με τις εγχώριες φάρες,        χρονοι βόρειοι γείτονές μας.
               στην ουρά της Ευρώπης. Σε           που ως γνωστόν ενδιαφέρο-           Παραμύθι που μπορεί βέβαια
               καμία περίπτωση δεν θέλω            νται για τα δικά τους κεκτημέ-      να φαντάζει κακόγουστο και
               να παρεξηγηθώ, αφήνοντας            να, τα οποία, η ίδια η Οθωμα-       ευφάνταστο, ιδωμένο όμως
               υπονοούμενα πως προτείνω            νική αυτοκρατορία τους είχε         μέσα από το πρίσμα των  πο-
               λύσεις, γιατί δεν μπορώ. Αυτό       παραχωρήσει, ζητώντας την           λιτικών συμφερόντων, μόνο
               που θέλω είναι, ως πολίτης          αγαστή συνεργασία τους ή το         οι βλάκες δεν μπορούν να
               αυτής της «ευνομούμενης»            ρουφιανιλίκι στην καθομιλου-        κατανοήσουν πως, η ύπαρξη
               Πολιτείας, να πω κάποιες δι-        μένη. Ένας λαός λοιπόν που,         εθνικών κρατών, βολεύει πά-
               κές μου σκέψεις ή απορίες αν        κατέχει μοναχά λιγοστά ή κα-        ντα στο παιχνίδι της κυριαρχί-
               θέλετε, που ίσως ξεκινήσουν         θόλου κολυβογράμματα, παρ’          ας των πλούσιων κρατών επί
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38