Page 91 - mag_43

της Κέλλυς Δοβέλου

παιδάκια! Άρχισαν να παι-

ζουν με τη Λούση μα και με

την Πολυξένη και καθόλου

δεν τους ένοιαζε που εκείνη

φορούσε παλιομοδίτικα ρού-

χα μιας κι ήταν μιας άλλης

εποχής..

Πολλά πολλά παραμυθέ-

νια χρόνια πέρασαν ακόμα..

Ώσπου μια μέρα στον

άλλο τοίχο κρεμάστηκε σε

μια πολλή μοντέρνα κορνίζα

εκείνος... ήταν τόσο όμορφος 91

πάνω στο άσπρο του άλογο

που έμοιαζε με πρίγκιπας...

ήταν ο ωραιότερος πίνακας

του σπιτιού αναμφισβήτητα... Σαν έπεσε το σκοτάδι εκείνος δεν χω-

ρούσε να βγει από τη ζωγραφιά, το άλογο ήταν μεγάλο, το ποτάμι

εμπρός του βαθύ, έβλεπε την Πολυξένη με τη Λούση να παίζουν χα-

ρούμενα με τα παιδάκια και στενοχωριόταν. Είμαι ο ομορφότερος,

βρίσκομαι στην ωραιότερη ζωγραφιά, σκεφτόταν, μα είμαι μόνος...

Ένα μικρό παιδάκι από την απέναντι κορνίζα ένιωσε την μοναξιά

του. Σαν έπεσε η νύχτα πήρε τα πινέλα του ζωγραφισε το ποτάμι

- ποταμάκι, έκανε το άλογο παιδικό κουνιστό αλογάκι και νατος

κατάφερε κι εκείνος επιτέλους να ξετρυπώσει... Τι σημασία έχει

που δεν είναι ο ωραιότερος, που δεν έχει το καλύτερο άλογο αφού

έχει φίλους κι είναι ελεύθερος...

Έτσι ζήσαν αυτοί πολλά πολλά παραμυθένια χρόνια καλά κι

εμείς καλύτερα.