Page 89 - mag_43

Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω,

ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη

Umberto Eco

ΑΣΠΑΣΙΑ Η ΕΤΑΙΡΑ

ΜΑΥΡΙΔΟΥ-ΛΙΒΑΝΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
Αθήνα, 470 π.Χ. Ο Περικλής (περί-κλέος) ηγούνταν των ελ-
ληνικών πόλεων, με αντίπαλο τη Σπάρτη. Ο ηγεμόνας της
Αθήνας διοικούσε με παραδειγματικό τρόπο την πόλη του,

που είχε φανατικούς φίλους, αλλά και εχθρούς.
Ο Περικλής ήταν πρότυπο δημοκρατικού ηγέτη, όμως είχε
και τις αδυναμίες του. Δεν κατάφερε να ξεφύγει από τη

φύση του άντρα και ερωτεύθηκε μια εταίρα.
Επρόκειτο για μια γυναίκα που είχε έρθει στην Αθήνα από
την ακμάζουσα πόλη της Μιλήτου, μια γυναίκα γνωστή για
τα ταλέντα και τις χάρες της. Πολλοί πλούσιοι έμποροι Αθη-
ναίοι που είχαν επισκεφθεί τη Μίλητο μιλούσαν για την εντυπωσιακή ομορφιά και την

αγέρωχη κορμοστασιά της και υποστήριζαν ότι γνώριζε καλύτερα από οποιαδήποτε γυ-
ναίκα της εποχής το παιχνίδι του έρωτα κι ότι ήταν η ιδανική σύντροφος των διανοού-
μενων αντρών. Η προσαρμογή της στην Αθήνα δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Τα

ήθη, οι συνήθειες, οι νοοτροπίες και οι ζηλοτυπίες απαιτούσαν διπλωματία και λεπτούς
χειρισμούς - τομέας στον οποίο η Ασπασία υπερείχε, όπως φάνηκε στην πορεία. 89
Τα όσα συνέβησαν επηρέασαν τον Περικλή, τον μέχρι πρότινος «ολύμπιο» άντρα, και
στη συνέχεια ολόκληρη την αθηναϊκή κοινωνία. Η Ασπασία υπήρξε μία από τις πλέον
αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, αφού δεν έχει εξακριβωθεί αν και σε ποιο βαθμό επη-

ρέαζε τον Περικλή στη λήψη σοβαρών αποφάσεων στον τομέα της πολιτικής.
Η ζωή της ήταν μυθιστορηματική και το τέλος της τραγικό, ενώ μετέωρο και αναπάντητο
παραμένει το ερώτημα αν ήταν μια εταίρα ή μια γυναίκα με φιλελεύθερο πνεύμα, πολύ

μπροστά από την εποχή της.

ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΚΑΙ Η ΓΙΟΓΚΑ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Ένα μοναχικό ταξίδι κάποτε –με το αεροπλάνο, με τα

πόδια, με το νου;– όπου φανταστικά ονόματα αγκαλιά-
ζονται με πραγματικούς ανθρώπους, οι μέρες και οι
νύχτες χαϊδεύονται κι ενώνονται σαν την αλήθεια με το
ψέμα κι οι ημερολογιακές καταγραφές δεν είναι τίποτ’
άλλο παρά μια πρόφαση· για να βιώσει κανείς –ή και

να μη βιώσει– λίγο παραπέρα.
Έτσι κι αλλιώς Ελλάδα και Ινδία είναι πολύ μακριά,
απέχουν πολύ μεταξύ τους·σαν το τσιγάρο και τη γιό-

γκα. Κι όμως είναι και πολύ κοντά· σαν τον καπνό και
την ανάσα. Και τελικά όλα γίνοντ’ ένα· σαν το χθες και το σήμερα που χύνονται
μαζί κάθε μέρα στο αύριο.