Page 64 - mag_050

ΜiKΡεσ ισΤοΡιεσ

64 Το ήξερα αυτό το επίμονο διαπεραστικό βλέμμα πίσω από τα γυα-

λιά συγκεντρωμένο πάνω μου. Και τη νευρική κίνηση που διπλώνει

βιαστικά σε ρολό τη χοντρή πολυσέλιδη κυριακάτικη εφημερίδα,

την ήξερα κι αυτή. Το είχα ξαναζήσει μόλις την προηγούμενη βδο-

μάδα, όταν με το ίδιο βλέμμα και τις ίδιες κινήσεις σηκώθηκε από

τον καναπέ τυλιγμένος με την μπορντό καρό ρόμπα του με πλησίασε

σχεδόν αθόρυβα, παρά την ηλικία του, κι εκεί που απολάμβανα χα-

λαρωμένη για λίγο τη θαλπωρή του ήλιου στην τζαμαρία που τύλιγε

το μπαλκόνι, μού έδωσε μια κατακέφαλα και παραλίγο να μ’ αφήσει

στον τόπο. Ζαλίστηκα, βρέθηκα κάτω φαρδιά πλατιά μέσα στην αγω-

νία για το επόμενο χτύπημα, αλλά στάθηκα τυχερή. Το κουδούνισμα

του τηλεφώνου αποδείχτηκε σωτήριο. Προφανώς θα περίμενε κάτι

επείγον. Κρύφτηκα στο βάθος του σπιτιού, στο δωμάτιο υπηρεσίας,

και ευτυχώς δεν ήλθε να μ’ αναζητήσει.