Page 70 - mag_59
P. 70
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ "ΚΑΜΩΜΑΤΑ"
Τα καλοκαίρια
που θα έρθουν…
ες και σινεµά και πιτσαρίες και όπου δόλιες µας εγγονές. Και βλέπω και
αλλού οι ορµόνες µας µάς τραβούσαν νιώθω και θυµάµαι πολύ καλά τα δικά
απ’ το µανίκι, σαν ανάλγητες βασί- µου παιδικά χρόνια.
λισσες, πριγκίπισσες ή δούκαινες του Τα βλέπω να καθρεφτίζονται στα δικά
ασυνείδητου βασιλείου της σεξουαλι- τους και τα δικά τους στα δικά µου και
κής αναγκαιότητας, που οι ποιητές τη µέσα απ’ αυτό το αλληλοκαθρέφτισµα
χρησιµοποιούν για να δοκιµάσουν τις των ηλικιών και γενεών έχω µια αίσθη-
δυνάµεις τους σε γλώσσες που πάντα ση διαχρονικότητας της παιδικής και
αποδεικνύονται ανεπαρκείς στην περι- -αργότερα, όπως ελπίζω- της εφηβικής
γραφή του ανείπωτου. µου ηλικίας.
∆εν νοσταλγώ τα παιδικά µου καλοκαί- Θαυµάζω, χαίροµαι, καµαρώνω, αγα-
ρια που το µπάνιο στη θάλασσα κρα- πάω αλλά και συµπονάω και λυπάµαι
τούσε πάντοτε λιγότερο απ’ όσο θα κατά βάθος τις εγγονές µας, που, υπο-
ήθελα, που η ώρα του φαγητού ερχό- ταγµένες στις γονεϊκές ή γιαγιαδοπαπ-
ταν πάντοτε νωρίτερα απ’ όσο θα ήθελα πούδικες προσταγές, βιώνουν ένα κα-
70 και ήταν διαφορετικό το φαΐ (τις περισ- λοκαίρι µε πολύ λιγότερη ελευθερία
σότερες φορές) απ’ αυτό που θα ήθελα, απ’ όση θα ποθούσαν κι απ’ όση το ίδιο
που οι εύθυµες παιδικές παρέες δια- το καλοκαίρι επιζητεί και επιτάσσει.
λυόντουσαν άκαρδα «τοις κείνων (των Χωρίς τα κακόµοιρα κοριτσάκια να µπο-
µεγάλων) ρήµασι πειθόµενες», που το ρούν να συνειδητοποιήσουν τι σκατά
µεσηµέρι δεν ήταν ο χρόνος των γέλιων διαφορά έχει η ελευθερία από την ασυ-
που θα θέλαµε, των παιχνιδιών και των δοσία και γιατί να µην είναι ασύδοτα
θορύβων αλλά µια σκουρόχρωµη πα- όλα τα παιδάκια του κόσµου και πολύ
ντζουρόκλειστη σιωπηλή φυλακή επι- πιο ευτυχισµένα από τους σκανταλιά-
βεβληµένου ύπνου και απειλών για να ρηδες φίλους του Πινόκιο που ναι µεν
«µην ακουστεί τσιµουδιά», µ’ αυτή την θα γινόντουσαν γαϊδούρια αλλά θα εί-
τσιµουδιά να µην έχει καµιά σχέση µε χαν περάσει τόοοοσο όµορφα κάνοντας
την οµόηχη σχεδόν και τόσο µεθυστι- ό,τι θέλανε!
κή και ευφορική τσικουδιά που ήρθε Και βλέποντας τώρα, από τη µεριά του
πολλά χρόνια αργότερα σε θορυβώδη σιτεµένου ενήλικου πια, την παιδική
µεσηµέρια, απογεύµατα και βράδια της ηλικία των άλλων, εννοείται ότι δεν
απελευθερωτικής ενηλικίωσης. νοσταλγώ τη δικιά µου. Όσο καλή κι αν
ήταν, σε σύγκριση µε την παιδική ηλι-
∆ιαθέτω το προνόµιο του παππού και κία της Άννας Φρανκ του Φραντς Κάφκα
έτσι βλέπω και νιώθω τι τραβάνε οι και άλλων…
