Page 67 - mag_59
P. 67

ÑÅÔ ÉÂǝËÁÏ¾Ô „ÆÍÉÆȝÑÐÅ














               Η  µικρή  κόκκινη  βαλίτσα  είναι  ακουµπισµένη  στο  πάτωµα,  δίπλα  στα

               πόδια µου. Ακριβώς µπροστά µου στέκεται ένα κοράλλι. Ο ήλιος το φωτίζει

               σχεδόν ευθύγραµµα κι οι αχτίδες, καθώς περνάνε µέσα απ’ τα πλοκάµια

               του,  δηµιουργούν  ασύµµετρα  σχέδια  προς  όλες  τις  κατευθύνσεις.  Είναι

               ορθό και κάτασπρο. Κάτασπρο και λαµπερό.

               ∆ίπλα του και κάτω, απ’ τα δεξιά του ως προς αυτό και απ’ τα αριστερά του

               ως προς εµένα, υπάρχει ένα και µοναδικό κοχύλι. Ένα και µοναδικό. Μικρό

               σε µέγεθος, δεν φτάνει το κοράλλι. Και δεν είναι άσπρο. Το χρώµα του είναι

               ένα µουντό καφέ, αγγίζει το γκρι και κάποιες µαύρες κηλίδες υπάρχουν εδώ
               κι εκεί πάνω του. Μα προς τα κάτω ξεχωρίζει λίγο ροζ, εκεί στο µισάνοιχτο

               στόµα του.

               Λάµπει κι αυτό. Όχι, όσο το κοράλλι. Μα σίγουρα το αγνοεί κανείς, όταν

               τα  βλέπει  εκεί  δίπλα  δίπλα.  Η  προσοχή  πέφτει  σαφέστατα  πρώτα  στο

               µεγαλόπρεπο κοράλλι κι ύστερα σ’ αυτό. Μα γυαλίζει κι αυτό. Λάµπει το                                            67

               λούστρο του. Είναι καλά λουστραρισµένο.

               Βέβαια, πάνω στο µαύρο φόντο της τηλεόρασης το άσπρο διακρίνεται έντονα.

               Αν υπήρχε το άσπρο σεµεδάκι της µαµάς, που εδώ και χρόνια η αδερφή

               µου έχει πετάξει, τότε, ναι, τότε θα ξεχώριζε πιο πολύ το µικρό καφέ κοχύλι.

               Σηκώνω  τη  βαλίτσα  απ’  το  πάτωµα.  Πριν  βγω  απ’  το  δωµάτιο  πιάνω  το

               κοχύλι και του αλλάζω στάση. Το βάζω µε το ροζ στόµα, ορθάνοιχτο προς

               τα πάνω κι αυτό λαµπύρισε. Ύστερα βγαίνω απ’ το σαλόνι του πατρικού µου

               σπιτιού και φεύγω. Κλειδώνω πίσω µου.







               Η Αλεξάνδρα Πιπλικάτση γεννήθηκε στην Έδεσσα, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγω-
               γικά στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα µε εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. ∆ιηγήµατά
               της βρίσκονται στους  συλλογικούς τόµους Οδός δηµιουργικής γραφής 2 (εκδόσεις Οσελότος, 2013),
               Ανθολογία σύντοµου διηγήµατος, ∆ιαδροµή 2014 (εκδόσεις γραφοµηχανή, 2014) και στο διαδίκτυο.
               Βραβεύτηκε στον 1ο Πανελλήνιο ∆ιαγωνισµό Ποίησης και ∆ιηγήµατος «Μίµης Σουλιώτης» που διορ-
               γανώθηκε από το ΠΜΣ «∆ηµιουργική Γραφή» του Πανεπιστηµίου ∆υτικής Μακεδονίας για το διήγηµά
               της «Μ’ αγαπάς, Αλέξανδρε; Σ’ αγαπάω, Μάριε». Η συλλογή διηγηµάτων Χειροπέδη από πλατίνα
               (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2014) είναι το πρώτο προσωπικό της βιβλίο.
   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71   72