Page 71 - mag_59
P. 71

ÑÌÖ —ÓÐѹ "  ˜¾ÈϹ











               ∆ιότι εγώ, τώρα, ό,τι ώρα θέλω µπαίνω                 νουν  µόνες  τους.  Από  µένα,  από  άλ-
               στη θάλασσα, ό,τι ώρα θέλω βγαίνω,                    λους, από τον Κόσµο.

               όσο θέλω κολυµπάω, πλατσουρίζω ή                      Κι αυτό που σκέφτοµαι είναι: Τι όµορ-
               λιάζοµαι ανάσκελα µέσα στο ακύµαντο                   φα που είναι!

               νερό, ό,τι ώρα θέλω τρώω και πολλές                   Και η λέξη «όµορφα» ζει στη γλώσσα
               φορές τρώω ό,τι θέλω! Και µε παρέα                    µου και ως επίθετο και ως επίρρηµα.

               που θέλω και µε θέλει!                                Ή, όπως τραγουδάνε και οι µικρές µας

               Βλέπω  και  µοιράζοµαι  το  µεγάλωµα                  εγγονές: «Ωραία που είν’ η ζωή!».
               των εγγονών µας και -κάπως πιο έµπει-

               ρος  απ’  όσο  ήµουν  στην  ηλικία  τους              Όσο αξιοµνηµόνευτα κι αν ήταν τα πα-
               αλλά καθόλου πιο έξυπνος- παρατηρώ                    λιά  µου  καλοκαίρια,  έφυγε  ο  χρόνος

               τα λάθη που κάνουν οι ενήλικες στην                   τους και ό,τι καλό έζησα, συνεχίζει να
               προσπάθειά  τους  να  δηµιουργήσουν                   ζει µέσα µου όµορφα και µ’ αρέσει να

               κλώνους ενός δέντρου που κάθε άλλο                    χουζουρεύουν οι µνήµες και όσο µπο-
               παρά ζηλευτό είναι για τα επιτεύγµατά                 ρούν και µπορώ µε διδάσκουν.

               του. Κι έτσι δεν ντρέποµαι να λέω ότι                 Γι’ αυτό λέω…                                              71
               τα παιδιά µάς χρειάζονται όσο δεν µπο-                Μη µου µιλάτε για τα χρόνια που πέ-

               ρούν ακόµα να αντιµετωπίσουν αυτό-                    ρασαν.
               νοµα την ίδια τους τη ζωή και τις ανε-                Μη µου µιλάτε για τα καλοκαίρια που

               λαστικές απαιτήσεις της.                              ζήσαµε και έφυγαν.
               Ξέρω ότι σε λίγα χρόνια, το µόνο που                  Τα καλοκαίρια που θα έρθουν θέλω να

               θα  µπορώ  να  τους  προσφέρω  είναι                  ονειρεύοµαι, γι’ αυτά να µιλάω κι αυτά
               αγάπη και -ίσως, όπως ελπίζω- κάποιο                  να προετοιµάζω µε ζήλο.

               χαρτζιλίκι. Τα υπόλοιπα (οδηγίες «κα-
               λής συµπεριφοράς», κανόνες, γνώσεις,

               εµπειρίες, συµβουλές κ.ά.) θα τα παίρ-
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76