Page 46 - mag_74
P. 46
ΒΙΒλΙΟΠΡΟΤΑΣεΙΣ
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΛΕΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΤΖΑΚΑΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ AΓΡΑ
Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΣΘΕΝΗΣ Ύστερα, τις ειδυλλιακές αυτές εικόνες, τα παραδεί-
ΑLEX MICHAELIDES σια τοπία, τα διαδέχονταν ξαφνικά δαντικές σκηνές
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ από τις «όχθες της κόλασης», όπως ονόμαζε τον
Η ζωή της Αλίσια Μπέρενσον είναι φαινομενι- τόπο που αντίκρυζε για μήνες, νύχτα και μέρα, από
τη σκοπιά της γέφυρας. Τότε ήταν που για πρώτη
κά τέλεια. Διάσημη ζωγράφος η ίδια, περιζή- φορά μου πέρασε η ιδέα πως ίσως να επρόκειτο
τητος φωτογράφος μόδας ο άντρας της, ζουν για κάτι περισσότερο από μιαν απλή νατουραλι-
σ’ ένα μεγάλο σπίτι με θέα στο πάρκο, σε μια στική περιγραφή των Δημόσιων Σφαγείων, με τις
από τις πιο όμορφες περιοχές του Λονδίνου. δύο αθλιες χαμοκέλες που τα περιστοίχιζαν πως
46 Όταν ένα βράδυ ο σύζυγός της γυρίζει αργά ίσως να μην ήταν παρά μια ζοφερή άλληγορία
από μια φωτογράφιση, η Αλίσια τον πυρο- της δικτατορίας, για να εκφράσει έτσι τη φρίκη
βολεί πέντε φορές στο κεφάλι και βυθίζεται και την απελπισία του για την «έφιαλτική φυλακή»
στη σιωπή. που τον περίμενε, όταν σε λίγες μέρες θα πετούσε
Η άρνησή της να μιλήσει και να δώσει οποια- από πάνω του τις βασιλικές κορόνες και το μισητό
δήποτε εξήγηση θα μετατρέψει μια οικογε- εθνόσημο - το απαίσιο «πουλί της χούντας».
νειακή τραγωδία σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, Είναι καιρός πιά να σφραγιστεί η παλιά ιστορία,
σ’ ένα μυστήριο το οποίο μονοπωλεί τη φα- και η στερνή γραφή του Άλκη να κλείσει αυτή την
ντασία του κοινού και κάνει την Αλίσια δια- ταπεινή «μπαλάντα των ημιονηγών της δικτατορί-
βόητη. Η τιμή των έργων της απογειώνεται κι ας» - εκείνων που ως σήμερα δεν βρήκαν τον καιρό
εκείνη, η «σιωπηλή ασθενής», μεταφέρεται να μιλήσουν η που δεν θέλησαν ποτέ να μιλήσουν.
ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ μετά την τελευταία συνάντηση
μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στο τους - Οκτώβρης του '74 πρέπει να ήταν, σ' ένα τα-
Γκρόουβ, μια ψυχιατρική μονάδα υψηλής βερνάκι της Ευαγγελίστριας στη Θεσσαλονίκη - ο
ασφαλείας στο βόρειο Λονδίνο. απόμαχος πια ηθοποιός Χάρης Φωτίου ανασύρει
Ο Θίο Φέιμπερ είναι ένας ιατροδικαστικός τα καταχωνιασμένα στρατιωτικά ημερολόγια που
ψυχοθεραπευτής που περίμενε πολύ καιρό του εμπιστεύτηκε τότε ο «ἐν ὃπλοις καί ἐν ὁπλαῖς
την ευκαιρία να δουλέψει με την Αλίσια. Εί- κτηνῶν» σύντροφος του Άλκης Πολίτης, λίγο πριν
ναι πεπεισμένος ότι εκείνος θα πετύχει εκεί εγκαταλείψει για πάντα τη «μητριά πατρίδα» του.
που οι άλλοι απέτυχαν. H αποφασιστικότητά Με όσα η δική του μνήμη διέσωσε και η σχεδόν
του να την κάνει να μιλήσει και να ξετυλίξει κρυπτική γραφή του φανέρωσε, αναπαριστά, με
το μυστήριο της δολοφονίας του άντρα της θεατρικό μερικές φορές λόγο, εκείνον τον μαύρο
τον παρασύρει σ’ ένα δύσβατο μονοπάτι που χειμώνα του '68 στο κολαστήριο του Κολινδρού,
οδηγεί στα βαθύτερα αίτια της σιωπής της… τις παγερές μέρες και νύχτες της «μεγάλης νύχτας»
Κι αν του μιλήσει, θα θέλει να ακούσει την των συνταγματαρχών. Εκπληρώνει, έτσι, έστω και
αλήθεια; με καθυστέρηση, την υπόσχεση που κάποτε είχε
δώσει.
