Page 51 - mag_74
P. 51

της Μαρίας Στρίγκου

                                                                                           https://meorio.blogspot.com/








               Ο τσεκουράτος έβγαλε μια απόκοσμη                     Αυτός με το πιστόλι τον σημάδεψε στο
               κραυγή.                                               μεσόφρυδο χαμογελώντας. Αυτός με το

               «Μόνο εγώ  ξέρω να κάνω εντύπωση                      μαχαίρι, μ’ ένα σάλτο βρέθηκε μια ανά-
               και θόρυβο» φώναξε χτυπώντας με το                    σα απ’ την καρδιά του. Αυτός με το τσε-
               τσεκούρι του ρυθμικά το κάγκελο.                      κούρι, ψηλότερος απ’ όλους, ύψωσε το

               Οι υπόλοιποι με ανοιγμένα τα χέρια,                   χέρι του κι έκρυψε τον ήλιο.
               σαν άρπαγες, βουμβούνισαν μεταξύ                      Ο κυνηγημένος είδε το θάνατο να του

               τους. Το φονικό αργούσε πολύ.                         γελά. Έκλεισε για ένα δευτερόλεπτο τα
               Ο κυνηγημένος με ξανακοίταξε με ικε-                  μάτια, είπε από μέσα του μια προσευχή
               σία.                                                  κι ύστερα μ’ ένα βαθύ ωωωω έπεσε στη

               «Ρε Μπάμπη, μίλα τους κι εσύ. Τι να                   θάλασσα.
               κάνω; Πες μου, πες τους, δεν θέλω να                  «Κολύμπα! Κολύμπα! Κολύμπα!» άκουσα

               πεθάνω, είμαι νέος ακόμα, είμαι…»                     τον εαυτό μου να του φωνάζει.
               Οι διώκτες κάνανε ένα μικρό βηματάκι                  Ξύπνησα κάθιδρος, η καρδιά μου χτυ-
               ακόμα. Εκείνος ανέβηκε στα κάγκελο.                   πούσε ακόμα δυνατά στο στήθος μου,

               Δίπλα του η σημαία χόρευε με λαγαρό                   η καινούργια μέρα χάραζε στο παραθυ-
               ρυθμό.                                                ρόφυλλο μ’ ένα ρόδινο φως. Σηκώθηκα                        51
               «Στη θάλασσα, πέσε στη θάλασσα!» του                  και πήγα στο ψυγείο με ζαλισμένα βήμα-

               είπα με πολύ κόπο, λες κι ο φόβος ο δι-               τα απ’ τον ύπνο. Ήπια μια δυο τρεις με-
               κός του, μου έραβε το στόμα.                          γάλες γουλιές νερό. Τι όνειρο κι αυτό!
               Εκείνος κοίταξε μια τους διώκτες του και              Μέρα των εκλογών η σημερινή, λες να

               μια το μεγάλο μπλε σεντόνι που απλω-                  ‘ναι προφητικό; σκέφτηκα.
               νόταν πέρα μακριά, όσο έφτανε το μάτι                 Κι ύστερα είπα δυνατά αυτή τη φορά και

               σου. Είχαμε ξεμακρύνει απ’ τις στεριές                στον ξύπνιο μου, κολύμπα ρε, μόνο εσύ
               τώρα, πλέαμε στ’ ανοιχτά.                             ο ίδιος μπορείς να σώσεις τον εαυτό
               «Δεν ξέρω κολύμπι ρε Μπάμπη, θα πνι-                  σου και άμα δεν ξέρεις κολύμπι, μάθε!

               γώ! Πες μου τι να κάνω;»                              Εσύ όλα τα μπορείς.



               Η Μαρία Στρίγκου γεννήθηκε στη Λέσβο και θεωρεί πως αυτό είναι ότι καλύτερο της έχει συμβεί στη ζωή
               της μέχρι σήμερα. Τα επόμενα καλύτερα, είναι η δουλειά της στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», η Συμβου-

               λευτική και όλοι οι άνθρωποι που συναντά εξαιτίας αυτών. Της αρέσει να ζει στο Τώρα. Όταν ξεκουράζεται,
               γράφει. Όταν δεν γράφει, πίνει με φίλους. Πιστεύει πως το δυνατότερο γιατρικό για όλα είναι η Αγάπη.
               Συνήθως εφημερεύει κι είναι παντός καιρού. Ο Άλλος Εγώ είναι το έκτο βιβλίο της.

               Άλλα βιβλία της: •Τυρκουάζ, ποιήματα, εκδόσεις Βακχικόν 2016 •Παραμύθια σαν αλήθεια, παραμύθι,
               εκδόσεις Ζάθεον Πυρ 2014 •Ν’ ακούσω τη λέξη που λείπει, ποιήματα, Άνεμος εκδοτική 2012 •Η κλέφτρα
               των καλοκαιριών, μυθιστόρημα, Εμπειρία εκδοτική 2004 •Η Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων, διήγημα,
               εκδόσεις Γκοβόστη 1999
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56