Page 71 - mag_79
P. 71
του Κωστή A. Μακρή
Ο μικρός φονιάς
Η γιαγιά μου με είχε αποκαλέσει κάμπο- Παίζαμε μήλα.
σες φορές «κάθαρμα». Πολύ λιγότερες Ωραίο παιχνίδι με ερωτικές προεκτά-
απ’ όσες με είχε αγκαλιάσει, φιλήσει, σεις, σωματικές επαφές, ανταγωνισμό,
χαρτζιλικώσει και αποκαλέσει «γλυκέ γέλια, αδρεναλίνη, φιλοδοξίες, υψηλούς
μου», «αγοράκι μου» και τέτοια. στόχους.
Η μαμά μου με είχε αποκαλέσει αρκετές Ένα κορίτσι με πέτυχε με την μπάλα. 71
φορές «τέρας». Πολύ λιγότερες απ’ όσες Έπρεπε να βγω απ’ το παιχνίδι.
με είχε χαϊδολογήσει, φιλήσει, αγκαλιά- Ταπείνωση. Καταρράκωση της περηφά-
σει, παινέψει και αποκαλέσει «αγάπη νιας μου.
μου». Όνειδος. Ντροπή. Θυμός. Οργή. Μίσος.
Ο μπαμπάς μου ήταν πιο συγκρατημέ- Άρπαξα ένα κομμάτι ξύλο και της το πέ-
νος στις εκφράσεις του αλλά δεν έκρυβε ταξα στο κεφάλι.
ούτε την τρυφερότητά του ούτε την αγά-
πη του. Και στα τρία του παιδιά. Τι δεν συνέβη:
Μόνο μια φορά με χτύπησε. Δεν έπεσε αναίσθητο ή νεκρό το κορίτσι,
Με μια σφαλιάρα, μπούφλα δυνατή, που με το αίμα από την πληγή που της προ-
ακόμα τη θυμάμαι κι ας έχουν περάσει κάλεσα να βάφει τη σκόνη στον δρόμο,
πολλά πολλά χρόνια. σαν αίμα ταύρου σε αρένα.
Θυμάμαι και το γιατί. Δεν της έβγαλε κανένα μάτι το ξύλο που
Παίζαμε κάμποσα παιδιά, αγόρια και κο- της πέταξα.
ρίτσια, στον χωματόδρομο μπροστά στο Δεν της έσκισε το τρυφερό μάγουλο, που
σπίτι μας. Καλοκαίρι. Σκόνη. Ιδρώτας. πιο πολύ να το φιλήσω ήθελα παρά να το
Πόθοι, εξάρσεις, ορμές, όλα στριμωγ- βλάψω.
μένα σε μια παιδική ηλικία ―κοντά στα Δεν βγήκαν αλλόφρονες οι γονείς του
εφτά― που σου παίρνει πολλά χρόνια κοριτσιού, η μάνα της να τραβάει τα μαλ-
για να αποκωδικοποιήσεις, κι αν… λιά της, ο πατέρας της να ορμάει να με
