Page 74 - magazine_86
P. 74
aNΘΡωπωΝ ΛοΓΙΑ
Σιωπηλά
Οι μνήμες του σκορπίστηκαν σαν φες, οι ζαχαρένιες, όχι εκείνες που σ’
74
αποκριάτικο κομφετί και ένα βράδυ, αφήνουν με το στόμα ορθάνοιχτο και
που δεν μπόρεσε να τους κρυφτεί, την ψυχή γαζωμένη, αλλά οι νεραϊ-
του έμαθαν τις απαγορευμένες λέ- δένιες, οι αγαπένιες εκπλήξεις που
ξεις. Έκανε πως δεν άκουγε. Γυρ- ποτέ δεν τις χορταίνεις, που ποτέ δεν
νούσε στο πλάι και σκέπαζε τ’ αυτιά σε ζορίζουν, ούτε γίνονται ένα με το
του με το μαξιλάρι μα εκείνες επέ- πετσί σου, αλλά τις αποζητάς να κυ-
μεναν με μια ένταση μοναδική που λούν στο αίμα σου για να χωρέσεις
δεν είχε νιώσει ποτέ πριν. Δεν τις την ψυχή σου στα θέλω σου, για να
ήξερε, ήταν ξένες για 'κείνον. Αγά- γίνεις ένα με το εγώ σου. Τον αγάπη-
πη, Φροντίδα, Έννοια, παραμύθι που σε. Πρώτη του φορά αγαπήθηκε από
δεν είχε δράκο, μήτε μάγισσα κακιά, άνθρωπο κι αυτό ήταν μια έκπληξη
μήτε βία, μόνο πολύχρωμα λουλού- μεγάλη, μα όχι μεγαλύτερη από το
δια, αστέρια στον ουρανό και μια θά- ότι την λάτρεψε κι αυτός.
λασσα απέραντη που βούτηξε μέσα
της κι εκείνη τον αγκάλιασε τρυφε- Μέσα στη θάλασσα, με το κεφάλι
ρά. βουτηγμένο ως τον βυθό, την άκου-
σε να του φωνάζει, να τον παροτρύ-
Του άρεσαν οι εκπλήξεις. Οι όμορ- νει να κολυμπήσει, να παλέψει, να
