Page 79 - magazine_86
P. 79

της Μαρίας Στρίγκου











               λιά κι έκοψα το μοναδικό της τριαντά-                 μπαστούνι είναι στ’ αλήθεια και πρέπει
               φυλλο. Του το έδωσα μαζί με το χαρ-                   να ξαπλώσω. Να προσέχεις.»

               τί που είχα γράψει πριν κατέβω στον                   Τον πήγα στην εξώπορτα.
               δρόμο.  Τα μισά  στοιχεία                                      «Σ’ ευχαριστώ «θείε». Σ’ ευχα-

               ήταν  σωστά  τουλάχι-                                              ριστώ πολύ. Για όλα.»
               στον, απ’ όσα πρόλα-                                                   Τον άκουγα να κατεβαί-

               βα ν’ ακούσω.                                                               νει τρέχοντας τα σκα-
               «Το χαρτί; Πότε πρό-                                                        λιά κι ήμουνα ήσυ-

               λαβες να το γράψεις;                                                     χος. Νικόλα μπορεί να
               Δεν ήταν όλα τα στοι-                                                 μην ήρθα ν’ αφήσω ένα

               χεία σωστά, να ξέρεις»                                             λουλούδι στο σημείο που
               «Έχει σημασία; Δεν έκα-                                           σκοτώθηκες  όμως άφησα

               νε τη δουλειά του;»                                               ένα λουλούδι στη ζωή. Κάτι
               Ο Πάρις ήταν ακόμα ξαφνιασμένος,                                     είναι κι αυτό.

               εντυπωσιασμένος που τη γλίτωσε.                                      Παντού  υπάρχουν  παιδιά
               «Το πέσιμο ήταν στα ψέματα ε;»                                       που κινδυνεύουν, για μια                    79

               Έγνεψα ναι.                                                         ιδέα, για μια αγάπη, για μια
               «Φοβερός τύπος είσαι» είπε                                       αποκοτιά, χρέος μας είναι να τ’

               με θαυμασμό.                                                         αγκαλιάσουμε, να τα φρο-
               Του χάιδεψα τα μαλλιά, μια κίνη-                                     ντίσουμε κι άμα μπορού-

               ση αυθόρμητη και πατρική και παρ’                                     με, να τα γλιτώσουμε απ’
               ότι περίμενα να τραβηχτεί, αντιδρούνε                                τον πόνο. Για να υπάρχει

               πολύ οι έφηβοι σε κινήσεις τρυφερό-                                 ένα φωτεινό αύριο σ’ αυτό
               τητας, δεν το έκανε.                                            τον κόσμο. Για να έρθουν ανε-

               «Κανονικός είμαι. Άνθρωπος όπως                          μπόδιστα τα Χριστούγεννα. Τα όποια
               όλοι. Άντε, πήγαινε τώρα. Γιατί το                    Χριστούγεννα, θεών και ανθρώπων.




               Η Μαρία Στρίγκου γεννήθηκε στη Λέσβο και θεωρεί πως αυτό είναι ότι καλύτερο της έχει συμβεί στη ζωή της

               μέχρι σήμερα. Τα επόμενα καλύτερα, είναι η δουλειά της στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», η Συμβουλευτική
               και όλοι οι άνθρωποι που συναντά εξαιτίας αυτών. Της αρέσει να ζει στο Τώρα. Όταν ξεκουράζεται, γράφει.
               Όταν δεν γράφει, πίνει με φίλους. Πιστεύει πως το δυνατότερο γιατρικό για όλα είναι η Αγάπη. Συνήθως
               εφημερεύει κι είναι παντός καιρού. Ο Άλλος Εγώ είναι το έκτο βιβλίο της.
               Άλλα βιβλία της: •Τυρκουάζ, ποιήματα, εκδόσεις Βακχικόν 2016 •Παραμύθια σαν αλήθεια, παραμύθι,
               εκδόσεις Ζάθεον Πυρ 2014 •Ν’ ακούσω τη λέξη που λείπει, ποιήματα, Άνεμος εκδοτική 2012 •Η κλέφτρα
               των καλοκαιριών, μυθιστόρημα, Εμπειρία εκδοτική 2004 •Η Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων, διήγημα,
               εκδόσεις Γκοβόστη 1999
   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84