Page 78 - magazine_86
P. 78
εΝΑΣ μπΑμπήΣ
«του νικόλα»
«Ατύχημα;» με ρώτησε ο υπεύθυνος Αυτός κοίταξε το χαρτί που κρατούσε
δείχνοντας το πόδι μου. Ένας από αυ- ακόμα μια φορά κι ύστερα πήρε τον πιο
τούς που με σήκωσαν, είδε το χαρτί σιωπηλό απ’ όλους λιγάκι παραπέρα.
που ήταν πεσμένο δίπλα στα πόδια του Φάνηκε σα να μιλούσαν για κάτι. Ο Πά-
αγοριού κι έσκυψε να το σηκώσει. ρις με κοιτούσε ανήσυχος.
«Συνάδελφε…» μαγκωμένα έτεινε το «Ησύχασε παιδί μου, δεν διαπράξαμε
χαρτί στον άλλον. κι έγκλημα δα. Όλα θα πάνε καλά.»
Ο νεαρός με κοιτούσε με αγωνία. Προ- Επέστρεψαν σε λίγο και οι δυο κοντά
σπάθησα να του χαμογελάσω. μας.
«Θα μας κόψετε πρόστιμο κύριε αστυ- «Για πρώτη και τελευταία φορά μικρέ.
νόμε; Πονάω και πρέπει να ξαπλώ- Φύγε, ελεύθερος. Όσο για εσάς κύριε
σω.» είπα μορφάζοντας. Καραβά, να πάτε να ξαπλώσετε. Μην
«Πού βρέθηκε αυτό το χαρτί; Γιατί δεν πείτε ότι σας κακοποιήσαμε κιόλας.»
μας το έδωσες όταν το ζητήσαμε μι- Χαμογέλασα και τράβηξα τον Πάρι απ’
κρέ;» το χέρι μαλακά.
78 Ο μικρός σώπαινε, οι ματιές έκαναν το «Καλή σας ημέρα κύριοι» είπα απλά
γύρο της ομήγυρης, η αμηχανία ήταν και προχώρησα προς την είσοδο του
έκδηλη. Και ο θυμός επίσης. σπιτιού μου.
Ο αστυνόμος με πλησίασε απειλητικά Τους άκουγα να μουρμουρίζουν πίσω
και κόλλησε το μούτρο του στο δικό μας. Δεν στράφηκα να δω. Ανεβήκαμε
μου. με τον πιτσιρικά στον δεύτερο και κοι-
«Τι παιχνίδι παίζεις ρε; Εσύ έφερες τώντας απ’ το μπαλκόνι είδα πως είχα-
αυτό το χαρτί;» νε ήδη φύγει.
Τον κοίταξα ίσια στα μάτια. «Πήγαινα στην κοπέλα μου, έχει γενέ-
«Πρώτα απ’ όλα απομακρυνθείτε αστυ- θλια σήμερα κι ήθελα να είμαι ο πρώ-
νόμε. Δεν τηρείτε την απόσταση ασφα- τος που θα της πει χρόνια πολλά. Να,
λείας και δεν φοράτε μάσκα. Είμαστε εδώ παρακάτω μένει.»
σε καραντίνα θυμάστε; Και ύστερα, Χαμογέλασα. Το κόκκινο τριαντάφυλλο
είμαι ένας ανήμπορος άνθρωπος που στο πεζοδρόμιο φυλλορροούσε.
απλά περιμένει να πάρει τον ανιψιό «Κινητό δεν έχεις;»
του και να φύγει. Βάλτε μας πρόστιμο «Αλήθεια έσπασε χτες βράδυ, γι’ αυτό
αν θέλετε και αφήστε μας να πάμε στο ξύπνησα τόσο νωρίς, αλλιώς θα της
σπίτι. Πονάω όπως σας είπα και προ- έστελνα μήνυμα. Δεν πίστευα πως θα
ηγουμένως. Δεν καταλαβαίνω για ποιο συναντούσα κανέναν τόσο πρωί.»
χαρτί μιλάτε.» Πήγα στην γλάστρα με την τριανταφυλ-
