Page 17 - mag_94
P. 17
της Χριστιάνας Κανδυλιώτη
Δεκέμβριος. Ο τελευταίος μήνας του έχασα άνθρωπο δικό μου.
χρόνου. Ο μήνας που σίγουρα όλοι Η Όλγα ήταν το σύγχρονο κοριτσάκι
κάνουμε απολογισμό και όνειρα. Ορι- με τα σπίρτα. Το κοριτσάκι που όλοι
οθετούμε τους νέους μας στόχους και προσπερνούν, το κοριτσάκι για το
γράφουμε στην ατζέντα μας αυτά που οποίο αδιαφορούν και που όλοι συμ-
θέλουμε να πετύχουμε. μαχούν με τον θάνατο και του το προ-
Είναι αυτός ο μήνας, ο μαγικός, των σφέρουν αβίαστα .
Χριστουγέννων. Κι αναρωτιέμαι, Πώς μπορεί κάποιος να γιορτάσει τα
υπάρχει ακόμη η μαγεία ή κάπου χά- Χριστούγεννα μετά από αυτό; Ντρέπο-
θηκε; Ο Άγιος - Βασίλης θα μας επι- μαι. Θέλω να λέγομαι άνθρωπος; Αν
σκεφτεί; Τι δώρα θα μας φέρει; έτσι είναι οι άνθρωποι, όχι.
Έχω εδώ και μέρες καρφωμένο στο Αυτά τα Χριστούγεννα θέλω ο άι Βα-
μυαλό μου ένα συμβάν. Ένας άνθρω- σίλης να μοιράσει ανθρωπιά, ενσυναί-
πος, ένα παιδί, εγκλωβισμένο σε μια σθηση και συμπόνοια. Σε όλον τον κό-
πόρτα ενός εργοστασίου. Ένα παιδί! σμο. Είμαστε στο χείλος του γκρεμού.
Παιδί 8 χρονών. Ένα παιδι που σίγου- Αν δεν αλλάξουμε όσο πιο σύντομα 17
ρα περίμενε τον Άγιο - Βασίλη, όπως γίνεται, είμαστε χαμένοι .
όλα τα παιδιά. Δεν ξέρω τι μπορεί να Την επόμενη φορά που θα δούμε το
είχε ζητήσει για δώρο. Αλλά ξέρω το κοριτσάκι με τα σπίρτα, ας σκύψου-
δώρο που ζητά η μαμά της καθημε- με να βοηθήσουμε. Το να πάρουμε
ρινά. Να γυρίσει πίσω το παιδί της. τα σπίρτα και να ανάψουμε τα Κου-
Να γυρίσει ο χρόνος πίσω κι όσοι την βανέζικα πούρα μας οσο χαζεύουμε
προσπέρασαν, όσοι την αγνόησαν, να τον θάνατο ενός παιδιού, ειναι τουλά-
τη βοηθήσουν και τελικά το παιδάκι χιστον χυδαίο. Το θαύμα των Χριστου-
της να μείνει μαζί της, να μείνει εδώ. γέννων πρέπει να ξαναγεννηθεί. Εδώ
Κι ακόμη αναρωτιέμαι πώς θα κά- και τώρα.
νουν Χριστούγεννα όλοι όσοι άντεξαν Συγγνώμη που σου μαυρίζω την καρ-
να μην βοηθήσουν αυτό το παιδί. Να διά ψηφιακέ αναγνώστη μας. Αλλά
τους έφταιγε το χρώμα του; Να τους χρωστάμε όλοι μια συγγνώμη στη
πείραζε η καταγωγή του; Δεν το χώρα μάνα αυτή που πενθεί. Αύριο μπορεί
το μυαλό μου πως μπροστά στο θάνα- να είναι το δικό σου παιδί, το δικό μου
το κάποιος μπορεί να σκεφτεί κάπως παιδί. Ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω.
έτσι. Λογαριάζοντας τη «ράτσα». Αυτός Καλά Χριστούγεννα εύχομαι σε όλους
ο θάνατος με έκανε να ντραπώ όσο τί- μας. Με περισσότερη ανθρωπιά!
ποτα άλλο. Με έκανε να κλάψω σαν να Συγγνώμη...
