Page 19 - ioakim_ebook

Θυμάμαι τον ...ΒΑΣΙΛΗ ΙΩΑΚΕΙΜ

Μισέλ Φάις, Ελεύθερος τύπος 28-4-1996.
Διαβάζοντας κανείς τις πυκνοϋφασμένες ιστο ρίες του Ιωα-
κείμ έχει την αίσθηση ότι μέσα στο αμιγές ρεαλιστικό περί-
βλημά τους σιγοβράζει μια έντονη συνειρμική διάθεση. Κι
αυτή η διάθεση εκδηλώνεται είτε με ονειρικό είτε με παρα-
μυθολογικό τρόπο. 0 αναγνώστης διαπιστώνει ότι η γραμ-

μή είναι κοινή και στα 20 μικρά κείμενα του τόμου. Βαθ-
μιαία, το αληθοφανές πλαίσιο καταρρέει και ο αφηγητής
(ο οποίος σε γενικές γραμμές ταυτί ζεται με το συγγραφέα)
αρχίζει να χάνει το έδα φος κάτω από τα πόδια του. Αυτό
δε σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με λογοτεχνία του φα-
νταστικού. 0 Ιωακείμ είναι μάλλον θιασώτης της καφκικής

οδού: φτάνει στην ανατροπή του πραγματικού μέσα από
την απόλυτη προσήλωσή του σε αυτό. Η μικροπερίοδος
φράση, η φειδωλή καταφυ γή στις εξωτερικές περιγραφές
και οι χαμηλοί τόνοι της αφήγησης, συνθέτουν τη μορφική
ιδιοπροσωπία του Ιωακείμ.

Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 7-11-1995.
Τις καλές του σχέσεις με τον τρόπο που ιστορείται ένα πα-
ραμύθι, ο Βασίλης Ιωακείμ (γ. το 1953 στην Αιτωλία) τις
έχει δεί ξει και στα διηγήματα της προηγούμενης συλλογής
του, της «Ποταμούλας», και στο βιβλιαράκι «Διήγησις Βα-
σιλείου του Θα λασσινού», όπου διαβάζουμε την υποδηλω-

τική «εισαγωγή»: «Κτίζω ένα παραμύθι. Βάζω νεράιδες, μά-
γισσες κι έναν κακό δράκο να κλέβει την πεντάμορφη. Εγώ
τι πρέπει να κάνω; Θα πρέπει να σκοτώσω το δράκο. Παίρ-
νω τη στράτα το στρατί, στρατί το μονοπάτι, και φτάνω ως
την καρδιά του δάσους. Αλλά, τι βλέπουν τα μάτια μου; Η
πεντάμορφη στην α γκαλιά του δράκου. Χαμογελάω. Τους
δίνω την ευχή μου. Ας ζήσουνε αυτοί καλά κι ε μείς καλύτε-

ρα». Ηδη σ’ αυτή την περικοπή φαίνεται και η συνάφεια με
το χώρο των παραμυθιών και η πρόθεση ανασκευής τους ή
και ανατροπής τους, αλλά και η έ κταση της γλώσσας προς
την περιοχή των δημοτικών τραγουδιών, προς υιοθέτηση

15