Page 22 - ioakim_ebook

Θυμάμαι τον ...ΒΑΣΙΛΗ ΙΩΑΚΕΙΜ

Βασίλης Ιωακείμ

Η ΨΥΧΗ

ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

(ανέκδοτο)

Στον Μπάμπη Δερμιτζάκη

Είδα την ψυχή του πατέρα όταν έφευγε.

Ο πατέρας ήταν παράξενος άνθρωπος. Τρυφερός με τη
γη, απόμακρος με τα παιδιά του.
Επτά παιδιά έσπειρα. Και ο αγώνας της επιβίωσης. Και
το κλείσιμο στον εαυτό του. Και η απόσυρσή του στο κτήμα

του.
Ο άνθρωπος κάνει ένα κύκλο. Ξεκινάει από έναν τόπο,
και είναι ευτυχής αν κατορθώσει να γυρίσει σ’ αυτόν μετά

το ταξίδι της ζωής. Ο πατέρας το κατόρθωσε. Με όλο το
τίμημα βέβαια της απομόνωσης.
Άρχισε να σκάβει, να μπολιάζει τα άγρια δέντρα, να φυ-
τεύει...

Όταν πέθανε η μάνα, έγινε ακόμα πιο ξένος. Κι ύστερα
παντρεύτηκε ξανά. Και τον χάσαμε εντελώς.

Νοιώθαμε μια απογοήτευση, τ’ αδέλφια, μα πάλι τον
συγχωρούσαμε, στο όνομα του αγώνα που έκανε για να
μας μεγαλώσει. Κι άλλωστε η μοναξιά, το ξέραμε, δεν
αντέχεται.
Το γέλιο χάθηκε. Κι από μας, κι απ’ αυτόν.

Κατά περίεργο τρόπο άρχισε να ασχολείται με εμπόρια.
Αλυσίδα καταστημάτων έφτιαξε. Κι όλο πιο ξένος γινόταν.

18