Page 14 - ioakim_ebook

Θυμάμαι τον ...ΒΑΣΙΛΗ ΙΩΑΚΕΙΜ

τρομερές εντυπώσεις. Είδα πολλά κράτη, πολλά πολιτικά
συστήματα, είδα την κομμουνιστική Ρουμανία, την Μαοϊ-
κή Κίνα, (έναν ολόκληρο χρόνο στην Κίνα). Πρωτοάκουσα
κάντρυ μουσική έξω απ’ τη Νέα Υόρκη. Το λέω αυτό, γιατί
κατά έναν περίεργο τρόπο, οι τοπικές μουσικές ήταν που με
πρωτοεντυπωσίαζαν.

Άλλωστε έχετε και κάποια σχέση με την μουσική, διαβά-
ζω στο βιογραφικό σας.

(Γέλια) Από μικρός τραγουδούσα και έψελνα στα ξωκλήσια.
(Δεν μου αρέσει να ψέλνω σε μεγάλους ναούς. Δεν πηγαίνω σε

μεγάλους ναούς). Κάποια στιγμή άρχισαν να έρχονται και
μελωδίες. Είναι μεγάλη και ωραία ιστορία αυτό, -ωραίο
συναίσθημα εννοώ. Ντρεπόμουνα όμως να εμφανιστώ ως
μουσικός παρ’ όλο που κατά καιρούς έφτιαχνα μικροκομπα-
νίες. Η θετική αντιμετώπιση σημαντικών προσωπικοτήτων
του χώρου μου έδωσε το θάρρος, κι έτσι θέλω να πιστεύω
πως κάποια στιγμή θα μπορέσω να εμφανίσω τις μουσικές

μου. Πάντως (γέλια), όποιος θέλει να με ακούσει μπορεί να
έλθει στο Θέατρο Οδύσσειον. Εκεί, κάθε καλοκαίρι, με μια
κομπανία που έχουμε φτιάξει και την ονομάζουμε Φιλολο-
γική κομπανία, τραγουδάμε και τραγούδια μου.

Πολλά ταλέντα δηλαδή...

Είναι αυτή η ανάγκη που νοιώθουμε για έκφραση. Κάποιοι
εκφράζονται με ένα είδος τέχνης. Κάποιοι εκφραζόμαστε
με περισσότερα είδη. Προσπαθούμε να δούμε πού τα κα-
ταφέρνουμε καλύτερα. Όμως όσο κι αν «προσπαθώ να μα-
ζέψω τα κομμάτια μου», όπως συνήθως λέω, δεν μπορώ να
απαγορέψω στις άλλες εκφράσεις να έρχονται. Η μουσική,

ας πούμε, έρχεται και με βρίσκει μαζί με τον στίχο συνή-
θως, αραιά και πού. Καμιά φορά το μάτι καδράρει, έτσι
κάνω και καμιά φωτογραφία. Κατά περίεργο τρόπο, μπήκα
ουσιαστικά στον χώρο με ένα μονόπρακτο στην ΕΡΑ2 το

10