Page 39 - mag_117
P. 39
της Νάγιας Ζάχαρη
αγαπημένων τους κρασιών, αλλά και αυτό το ζήτημα θα το εξετάσουμε σε
να διαμείνουν στο ξενοδοχείο που επόμενο τεύχος.
είχε κατασκευάσει στο τότε χωριό, Παράλληλα, ο Ανδρέας Καμπάς
ώστε να φιλοξενούνται οι επισκέπτες (1851-1924) αποφάσισε το 1880 να
για όσο χρόνο επιθυμούσαν! Το ξενο- μεταφέρει από το Μπορντό στην Ελ-
δοχείο αυτό σώζεται ως σήμερα και λάδα το πρώτο μηχάνημα απόσταξης
αποτελούσε το δημαρχείο της Παλ- και να το εγκαταστήσει στο «κτήμα
λήνης προτού αυτό μεταφερθεί στον Κάντζα», το οποίο είχε αγοράσει από
γειτονικό Γέρακα. Ωστόσο, έφτασε ο το 1875. Σε αυτό δημιούργησε αμπε-
καιρός που σταδιακά άρχισε να πε- λώνες 5000 στρεμμάτων και πέτυ-
ριέρχεται η γη στην κατοχή των μέχρι χε να εφαρμόσει την τεχνογνωσία
τότε καλλιεργητών της. της απόσταξης για πρώτη φορά στη
Στο Χαρβάτι δημιουργήθηκε χώρα, παράγοντας μπράντι εφάμιλ-
από τους αμπελουργούς του ο πρώ- λο του κονιάκ που προέρχεται από το
τος αγροτικός συνεταιρισμός της Ατ- χωριό Cognac της Γαλλίας! Ο πάλαι
τικής! Το 1917, στον πρώτο «ελεύθερο ποτέ αγωνιστής της Κρητικής Επανά- 39
τρύγο», οι Χαρβατιώτες γιόρτασαν με στασης (1866-1869) ίδρυσε την αρ-
τραγούδια και χορούς, εφόσον η σο- χαιότερη οινοποιητική εταιρεία στην
δειά ήταν πια δική τους! Το τραγούδι Αττική το 1918, ενώ ήδη απó το 1904
της ήδη εξεγερμένης Θεσσαλίας, με είχε αρχίσει να ασχολείται και με την
την ανάλογη προσαρμογή των στίχων παραγωγή οίνου εφαρμόζοντας πρω-
του αγαπημένου δημοτικού χορού τοποριακές μεθόδους για την τότε ελ-
γνωστού ως «μπεράτι», έγινε ο ύμνος ληνική οινοποιητική πραγματικότητα.
της ελευθερίας για τους απανταχού Το πρώτο εργοστάσιο βρισκόταν στον
κολίγους και τραγουδήθηκε στο γλέ- Πειραιά. Μετά τον βομβαρδισμό του
ντι του Χαρβατιού. το 1941, ό,τι απέμεινε από τον εξοπλι-
«Μπαίνω μες στ' αμπέλι σα νοικοκυρά
δεν έχω νοικοκύρη, δεν έχω τσιφλικά.
Όλα είναι δικά μας αμπέλια και σπαρτά
ελάτε, ελάτε να τρυγήσουμε,
κόκκινα σταφύλια να πατήσουμε»
Η ταλαιπωρία των Χαρβατιωτών σε
σχέση με τη γη τους επρόκειτο να συ-
νεχιστεί για λίγο καιρό ακόμα, αλλά
