Page 37 - mag_117

της Νάγιας Ζάχαρη

Μοιάζει τόσο αλλόκοτο κι ενδιαφέ- πιστα καθίσταται εύφορος τόπος με

ρον το γεγονός, πως όλη η ανεπα- κάποια προϊόντα της να βρίσκονται
νάληπτη ομορφιά του νησιού αυτού σε υψηλό γαστρονομικό επίπεδο.
οφείλεται στο γεωλογικό φαινόμενο Ποιός δεν έχει γευτεί τη φημι-

που από την αρχαιότητα ως και τον σμένη φάβα Σαντορίνης ή τα πεντα-
προηγούμενο αιώνα το έχει πολλά- νόστιμα τοματάκια της! Αναμφισβή-

κις καταστρέψει. Θα μπορούσε να τητα, ανάμεσα στα διάφορα εκλεκτά
το συγκρίνει κανείς με εκείνους τους γεωργικά και αγροτικά προϊόντα της,
τοξικούς έρωτες που, ενώ με μαθημα- περίοπτη θέση καταλαμβάνουν τα

τική βεβαιότητα οδηγούν τα θύματά κρασιά της, τα οποία συγκαταλέγο-
τους στην καταστροφή, τα γοητεύουν νται στα κορυφαία «volcanic wines»

σε τέτοιο βαθμό με αποτέλεσμα οι του κόσμου! Στον τόπο αυτό έχει δη-
τοξικο-ερωτευμένοι να δυσκολεύο- μιουργηθεί ένας πανάρχαιος αμπε-

νται να απαλλαγούν από δαύτους. λώνας που ουδέποτε σταμάτησε να
Σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να καρποφορεί, καθώς οι μοναδικές

προσκαλέσουμε στην παρέα των πα- συνθήκες ανάπτυξής του ευνόησαν 37
ραπάνω ειδικών επιστημόνων κι έναν τον ίδιο, αλλά όχι και τη φυλλοξήρα!
ψυχίατρο ώστε να εξηγήσει αυτό το Δεν είναι τυχαίο που στο συγκλονιστι-

φαινόμενο. Γι' αυτό θα αφήσουμε κό μουσείο οίνου του Μπορντό, της
τη λάβα στην ησυχία της, ευχόμενοι «Μέκκας» του κρασιού, μεταξύ των

να μην υφίσταται κάποιος ρεαλιστι- ποικίλων εκθεμάτων του κόσμου, ξε-
κός κίνδυνος για τους κατοίκους της χωρίζουν τα αμπέλια της Σαντορίνης,

Σαντορίνης και σύντομα να περά- εντυπωσιάζοντας για την ιδιαιτέρως
σει αυτό το καθεστώς ανασφάλειας. πρωτότυπη μέθοδο κλαδέματός τους.

Προηγουμένως, όμως, επιβάλλεται Η επιλογή των αφαιρετέων τμημάτων
να αναγνωρίσουμε ότι η λάβα, εκτός των αμπελιών γίνεται έτσι ώστε να
από την καταστροφική έχει και την περιστρέφεται ο κορμός τους, σχη-

ευεργετική της όψη, εφόσον είναι η ματίζοντας ένα φυσικό καλάθι! Αυ-
αιτία που το συγκεκριμένο νησί ανέλ- τός ο μοναδικός τρόπος φροντίδας

Τα «Κομποζαρίσματα» αυτού του τεύχους αφιερώνονται στην Εύα φυσικά,

για τον πρώτο κύκλο της ζωής ανάμεσα σε παλληνιώτικα δεντρόσπιτα και
αμπέλια. Και στον Αλέξανδρο, που ήρθε μες στο άνθος της αμυγδαλιάς,

στον νέο πια κύκλο, να μας μεθύσει από χαρά και να μας μάθει πως «όλα

από την αρχή ξανά».