Page 44 - mag_117
P. 44
ΚΟΜΠΟΖΑΡΙΣΜΑΤΑ
«...ένα αμπέλι κι ένα καράβι»,
κανένα κλαδί ελιάς
έστρος Δημήτρης Χωραφάς, ο ιστο- Θοδωρή Αμπαζή, Νίκου Κυπουργού
ρικός Νίκος Σβορώνος, ο γλύπτης και Έλσας Ανδριανού, της οποίας η
Μέμος Μακρής, ο φιλόλογος Εμμα- πλοκή περιστρεφόταν γύρω από την
νουήλ Κριαράς, οι φιλόσοφοι Κώστας αναμονή του Νεοζηλανδέζικου πλοί-
Αξελός, Κορνήλιος Καστοριάδης και ου στο λιμάνι και όσα σήμαινε αυτό
Κώστας Παπαϊωάννου, ο σκηνοθέτης για τους επιβαίνοντες.
Μάνος Ζαχαρίας, οι συγγραφείς Μι-
μίκα Κρανάκη και Έλλη Αλεξίου, και «[...]
πολλοί άλλοι! Περιμέναμε το μεγάλο το ωραίο το ιδανικό.
Η «Γυναίκα με τα μεγάλα μά- Περιμέναμε, μα τίποτα δεν ήρθε
τια», όπως είναι η μετάφραση του τίποτα δε θα μπορούσε να ‘ρθει…
ονόματος του θρυλικού πλοίου, είχε Και συρθήκαμε αργά στο σπίτι
πραγματοποιήσει πρωτύτερα ένα γι' άλλη μια βραδιά».
άλλο ταξίδι σωτηρίας των επιβαινό- (Ανδρέας Καμπάς,
ντων, μεταφέροντας Εβραίους δια- Περιμέναμε, από τα «Νεοελληνικά γράμματα»,
44 σωθέντες του Β' ΠΠ ως πρόσφυγες τ. 132, 1939)
στη Χάιφα. Μία από τις πολυαναμε- Το Ματαρόα κουβαλάει την πο-
νόμενες παραστάσεις της σεζόν ήταν λύτιμη ανάγκη του γλιτωμού από κα-
η σύμπραξη της Εθνικής Λυρικής Σκη- θετί δυστοπικό και αφόρητο. Τα όνει-
νής με το Εθνικό Θέατρο στην επιτυ- ρα και τις προσδοκίες για μια νέα ζωή,
χημένη παράσταση μουσικού θεά- ακόμα κι αν σε κάποιες περιπτώσεις
τρου, Ματαρόα στον Ορίζοντα, των αυτό σημαίνει πως πρέπει να ξεκινή-
σουν όλα από την αρχή ξανά. Θα χω-
ράει αυτός ο τόπος, όμως, τα όνειρά
μας, τις ανάγκες μας, τη διάθεσή μας
για αλλαγή; Και το πιο σημαντικό: χω-
ράμε άραγε όλ@ στην εκάστοτε κι-
βωτό;
Χωράμε στo κάθε πλεούμενο
που προσπαθεί να διασχίσει τη Με-
σόγειο για ένα καλύτερο αύριο ή μή-
πως θα βρεθούμε στον βυθό μαζί με
τα πνιγμένα όνειρά μας; Χωράμε στις
εκκλήσεις για κατάπαυση πυρός σε
Κονγκό-Ρουάντα, εξαιτίας του πολέ-
μου που ξέσπασε μόλις πριν από έναν
