Page 32 - mag_117

EΠΙΚΑΙΡΟΤΉΤΑ

Μαμά κοιμήσου

θ’ αργήσω...

οξυγόνο... παιδιά, νέοι, ηλικιωμένοι... γονείς, μαθητές, ερ-

γάτες, επιστήμονες βγαίνουν στους δρόμους και ζητούν να

πέσει άπλετο φως στο έγκλημα των Τεμπών κι άλλοι πάλι

μας αποκαλούν μια συμμορία μίζερων... έχει δυο όψεις στον

σύγχρονο κόσμο η δολοφονία των Τεμπών, έχει δυο όψεις γιατί

κάποιοι αντικρύζουν το γεγονός φορώντας πολιτικές διόπτρες που δεν

τους επιτρέπουν να δουν το γεγονός απογυμνωμένο από την πολιτική

προπαγάνδα. Είναι μάλιστα σχεδόν αδύνατο να μην εντοπίσει

κανείς την πολιτική φύση αυτής της δολοφονίας, η σύγκρου-

ση των τρένων δεν ήταν ατύχημα, δεν ήταν λάθος χειρισμός

του υπαλλήλου, ήταν το αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης

32 του ΟΣΕ, ήταν το αποτέλεσμα των απευθείας αναθέσεων,

της αναξιοκρατίας που συντηρούμε εδώ και αιώνες σε αυτή

τη χώρα, της βουλευτικής ασυλίας που αποτελεί μανδύα προ-

στασίας για όλα τα πολιτικά εγκλήματα...

Σε βλέπω μαμά να δίνεις την μεγαλύτερη μάχη της ζωής

σου, κι εγώ σε άλλο κόσμο πια, δημιούργημα της φαντασίας ή της

ανάγκης σου, μέσα στην ατελείωτη μοναξιά μου, νοσταλγώ την ζωή

που άφησα στη μέση γιατί μπήκα στο ασφαλές τρένο τους... γιατί

βρέθηκα στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή... και αυτή μα-

νούλα μου θα είναι και η δικαίωση που θα γαληνέψει την

ψυχή σου και την ψυχή μου... να μην υπάρχει πια λάθος

σημείο και λάθος ζωή... κι αν μοιάζει με ουτοπία, μην τα

παρατάς μαμά, μην τα παρατάς μπαμπά, κι εσύ ξένε που

βλέπεις το έγκλημα των Τεμπών απογυμνωμένο από την

πολιτική προπαγάνδα μην τα παρατάς...