Page 29 - mag_117

της Κατερίνας Γεμελιάρη

Μην με περιμένεις μαμά... έγινα θυσία για την πατρίδα μου

χωρίς να έχει πόλεμο... είμαι ακόμα ένα θύμα της κρατικής ανεπάρ-

κειας μαμά... στο σύγχρονο κόσμο η Ελλάδα διάλεξε να θυσιάζει τα

παιδιά της μαμά... στο όνομα μιας σκληρής πολιτικής μαμά... μιας

πολιτικής που η ανθρώπινη ζωή έχει αξία όσο ένα εισιτήριο στο τρένο

Αθήνα- Θεσσαλονίκη... μην κλαίς άλλο μαμά... το ξέρω άδειασε

η ζωή σου με βίαιο τρόπο, το ξέρω μαμά σε κοροϊδεύουν άνθρωποι

που φορούν ακριβά κουστούμια... μαμά... ξέρεις άφησα τα όνειρα

μου μισά... ήθελα να ζήσω μαμά... ήθελα να κάνω πολλές βόλτες

ακόμα μαζί σου... κι εσύ μπαμπά που εγκλωβίστηκες στο βιαστικό

φευγιό μου... που πίστεψες για μια στιγμή πως θα λάμψει η αλήθεια

και θα κερδίσει ο αδύναμος... αγαπημένοι μου γονείς αυτό τα γράμ- 29

μα σας βρίσκει με μάτια υγρά και καρδιές κενές... Προσπαθήστε να

μετρήσετε τα λάθη που κάνατε... γιατί πολλοί από εσάς προτιμού-

σατε την δημόσια συγκοινωνία από την μετακίνηση με ένα ιδιωτικό

αυτοκίνητο, θύματα και εσείς της ίδιας προπαγάνδας που έστησε το

ίδιο μας κράτος, “τα τρένα είναι ασφαλή” έλεγαν με σιγουριά οι

βουλευτές μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο!

Μαμά... εκείνη τη νύχτα στην κοιλάδα των Τεμπών γρά-

φτηκε με το αθώο αίμα μας ακόμα μια μαύρη σελίδα στην

ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, το σημείο του ατυχήματος μαμά

καθαρίστηκε πολύ γρήγορα, καταστράφηκαν όλα τα αποδεικτικά

στοιχεία που θα σας είχαν οδηγήσει στα ονόματα των υπευθύνων,

έτσι τώρα θα είχατε ονόματα για τη δολοφονία μας μα εσείς ακόμα

παλεύετε για να ακουστεί η αλήθεια. Θυμάσαι μαμά που με με-