Page 30 - mag_117

EΠΙΚΑΙΡΟΤΉΤΑ

Μαμά κοιμήσου

θ’ αργήσω...

γάλωσες με τα παραμύθια της λαϊκής ελληνικής παράδοσης,

εκεί που το καλό συντρίβει πάντα το κακό, εκεί όπου οι ψεύ-

τες εγκλωβίζονται μέσα στο ίδιο τους το ψέμα; Θυμάσαι μαμά

τι έπαθε ο βοσκός που φώναζε στα ψέματα βοήθεια; Θυμάσαι τι έπαθε

η μητριά της Χιονάτης μαμά όταν ετοίμαζε τη δολοφονία της; Θυμά-

σαι μαμά πως οι δράκοι και οι μάγισσες στο τέλος αντιμετώπιζαν τις

συνέπειες των πράξεων τους;

Γυρνάνε ακόμα στο μυαλό μου μαμά όλες οι παιδικές αναμνήσεις που

με αγάπη χτίσαμε... μ’ έμαθες μαμά να κυνηγάω τα όνειρα

μου, να ανοίγω τα φτερά μου και να πετάω στους δικούς μου

ουρανούς, να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, μ’ έμαθες να λέω
30
συγγνώμη! Αλήθεια μαμά σου ζήτησε κανένας συγγνώμη; Στάθηκε

κανένας με θάρρος απέναντι σου να ομολογήσει πως είχε στρεβλή

εικόνα για τον τρόπο που λειτουργούν τα τρένα σε αυτή τη χώρα; Μί-

λησε κανένας μαμά μου σαν άνθρωπος και όχι σαν καλοκουρδισμένος

τεχνοκράτης;

Θα σου απαντήσω εγώ μανούλα μου, το μικρό σου παιδάκι που

εκείνη την νύχτα δεν επέστρεψε και πήρε μαζί του με το φευγιό του

κάθε ρανίδας ζωής. Μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο όπου οι γονείς μας

προσπαθούν να μας γαλουχήσουν στις ανθρώπινες αξίες, προσπα-

θούν να μας μεταλαμπαδεύσουν όλα τα ιδανικά που κληρονόμησαν

από τους δικούς τους γονείς, όμως μανούλα μου αυτός ο κόσμος

άλλαξε. Στη θέση της ανθρώπινης ζωής βάλαμε το οικονομικό

κέρδος, στη θέση των ικανοτήτων και των προσόντων βάλα-

με το βύσμα, στο ελληνικό κοινοβούλιο βάζουμε ανθρώπους