Page 22 - mag_116 (7)
P. 22

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ: ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ


               χαρακτήρισε ψεύτη, λαοπλάνο και                       τον λαό και τη Βουλή στα μάτια των

               κλέφτη, ενώ δεν δίστασε να διατυ-                     ξένων οι οποίοι είχαν την ευκαιρία
               πώσει  στην  κωμωδία  Βαβυλώνιοι                      να  παρακολουθήσουν  τους  Βαβυ-

               (που  ουσιαστικά  δεν  σώθηκε)  το                    λώνιους στα Μεγάλα Διονύσια. Ας
               427/6  π.Χ.  ότι  η  Αθήνα  υποδού-                   σημειωθεί ότι ο Αριστοφάνης ήταν
               λωνε  τους  συμμάχους  της.  Πιθα-                    πολύ νέος όταν έγραψε την κωμω-

               νότατα μετά την παράσταση αυτή                        δία αυτή, δεν είχε δηλαδή το δικαί-
               ο Κλέων κίνησε νομική διαδικασία                      ωμα  να  ανεβάσει  παράσταση  στο
               κατά  του  Αριστοφάνη,  ωθώντας                       όνομά  του,  επομένως  το  έπραξε

               τον Atkinson στο συμπέρασμα ότι                       στο όνομα του Καλλίστρατου. Δεν
               οι περιορισμοί στην κωμωδία ήταν                      τεκμηριώνεται πάντως ότι υπήρξαν
               περισσότεροι και σοβαρότεροι από                      συνέπειες  τόσο  εξαιτίας  του  αντι-

               όσο έχει την τάση να παρουσιάζει η                    κειμένου  της  κωμωδίας  ή  ακόμα
               βιβλιογραφία. Σε κάθε περίπτωση ο                     και του νεαρού της ηλικίας του Αρι-

               Κλέων είχε στηρίξει την κατηγορία                     στοφάνη, που να είχαν μεγάλη ση-
               του στο ότι ο Αριστοφάνης εξέθεσε                     μασία για τη μετέπειτα πορεία του.


               Βιβλιογραφία
   22          Allan, W. (2001). Euripides in Megale Hellas: Some Aspects of the Early Reception of Tragedy. Greece &
               Rome, 48(1), 67-86.
               Atkinson, J. E. (1992). Curbing the Comedians: Cleon versus Aristophanes and Syracosius’ Decree. The
               Classical Quarterly, 42(1), 56-64.
               Camp, J. M. (2001). The Archaeology of Athens. New Haven and London: Yale University Press.
               Chaniotis, A. (2018). The social construction of emotion: a view from ancient Greece. Current Opinion in
               Behavioral Sciences, 24(December), 56-61.
               Dulgheriou, I. (2017). Euripides – Dramatic Concept, Innovation and Style. Theatrical Colloquia, 7(2), 257-
               266.
               Παπασταμάτη-φον Μόοκ (χωρίς χρονολογία). Το Θέατρο του Διονύσου Ελευθερέως. Οδυσσεύς (ιστοσελί-
               δα του Υπουργείου Πολιτισμού) http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=10341.
               Proietti, G. (2019). Athens as a “Landscape of Trauma”: Phrynichus’ Sack of Miletus and the aftermath of
               the Persian Wars. In: L. Cecchet, Ch. Degelmann, & M. Patzelt (Eds.), The Ancient War’s Impact on the Home
               Front (pp. 79-98), Cambridge: Cambridge Scholars Publishing.
               Rigsby, K. J. (2020). Pericles’ Decree Censoring Comedy. TAPA, 150, 287-297.



               Ο Μαυροειδής Μαυροειδόπουλος (1967) είναι αρχαιολόγος στην Εφορεία Αρχαιοτήτων
               Κυκλάδων. Έχει γράψει μελέτες στο πλαίσιο των ερευνητικών του ενασχολήσεων, πριν
               ακόμα από τις οποίες είδε να εκδίδεται η ποιητική συλλογή του με τίτλο Ένα Τραγούδι για
               Κάθε Θάνατο (Εκδόσεις Θέμα, 1990). Στην πεζογραφία αφοσιώθηκε όταν άρχισε να την
               αντιλαμβάνεται ως κατάλληλο μέσο και για τη μεταφορά της ιστορίας στα μάτια του εν-
               διαφερόμενου αναγνώστη μέσω της αφήγησης. Αρχή του αποτελεί το ότι η ιστορία δεν
               πρέπει να παραποιείται στο παραμικρό, ούτε καν με τη δικαιολογία της μυθοπλασίας.
               Τον Δεκέμβριο 2023 εκδόθηκε το ιστορικό μυθιστόρημά του με αστυνομική υπόθεση Η
               Αληθεστάτη Πρόφασις (Εκδόσεις Άνω Τελεία) και θέμα του την πρώτη δεκαετία του Πελο-
               ποννησιακού Πολέμου
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27