Page 20 - mag_116 (7)
P. 20
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ: ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ
για τον ιδιαίτερο βίο του, μάλιστα κοινής ζωής, με την ένταση και τις
είχε, κρίνοντας από τους ανδριά- εναλλαγές των συναισθημάτων.
ντες του, κατηφή και πικραμένη έκ- Τα συναισθήματα δεν επέπλεαν σε
φραση, πιθανώς επηρεασμένη και μια ιερατική ατμόσφαιρα, αντιθέ-
από οικογενειακά δράματα, όπως τως μιλούσαν με τη φωνή της φύ-
οι δύο ατυχείς γάμοι τους οποί- σης, που κάθε θεατής μπορούσε να
ους είχε τελέσει. Ελάχιστες φορές, αναγνωρίσει μέσα από τη δική του
μόνο τέσσερις, βραβεύτηκε στον εμπειρία του νου.
τόπο του, παρά τις 92 τραγωδίες
που είχε γράψει, ίσως επειδή η συ- Διαμάχες κωμωδίας και
ντηρητική Αθήνα δεν ήταν έτοιμη πολιτικής στα πρόθυρα
να δεχτεί στο θέατρο θέσεις που και στη διάρκεια του Πε-
απηχούσαν τις απόψεις των σοφι- λοποννησιακού πολέμου
στών ή να αναρωτηθεί γιατί η επι- Η σάτιρα ήταν σχεδόν απεριόριστη
κέντρωση του ανθρώπου ήταν ώρα στην αρχαία Αθήνα, με το «σχε-
να περάσει από τη διαμάχη με τους δόν» αυτό να έχει μεγάλη σημα-
θεούς στη διαμάχη με τον εαυτό. σία. Οι σκωπτικοί ποιητές δεν έκα-
20 Γράφεται από τον Dulgheriu ότι σε ναν πίσω όσο μεγάλη και αν ήταν
αντίθεση με τους προκατόχους του η προσωπικότητα που αποφάσιζαν
προσέγγισε τη δραματική τέχνη με να εκθέσουν στα μάτια του κοινού,
περισσότερη ελευθερία. Οι ήρωές αλλά δεν πρέπει να θεωρούμε ότι
του είχαν ταραχώδη ζωή, μάχονταν ασκούσαν πάντα ανενόχλητοι το
συνεχώς, δεν πολεμούν με τους θε- έργο τους. Πολύ χαρακτηριστικό
ούς ή με μια βούληση που τη θεω- παράδειγμα ήταν αυτό του Περι-
ρούσαν ιδανική, αλλά με τον εαυτό κλή, που φαίνεται ότι είχε ταλαι-
τους. Αντιμετώπιζαν τις ορμές της πωρηθεί ιδιαίτερα από όσα του
ανθρώπινης φύσης τους σε έναν έσερναν οι κωμικοί ποιητές στη
δύσκολο αγώνα. Αποσυσχέτισε τον σκηνή του θεάτρου. Ο Πλούταρχος
πόνο από μοιραίες και ανώτερες στον βίο του Αθηναίου στρατηγού
βουλήσεις και εισήλθε απευθείας μεταφέρει ορισμένα από τα επί-
στην πραγματικότητα της ανθρώπι- θετα τα οποία είχαν να κάνουν εν
νης φύσης, σε μορφές και εκδηλώ- πολλοίς με την εμφάνισή του, κα-
σεις που ποίκιλλαν από την απλή θώς παραδίδεται ότι είχε μακρου-
συγκίνηση μέχρι τον τελικό τρόμο. λό και παραμορφωμένο κεφάλι.
Ακόμα και όταν διατηρούσε το πε- Συγκεκριμένα (Περικλής, 3), τον
ριεχόμενο γνωστών θρύλων, έδινε αποκαλούσαν σχινοκέφαλο, για
έμφαση στην αναζήτηση στο πε- να τον παρομοιάσουν με το σκυ-
ριεχόμενό τους του δράματος της λοκρέμμυδο, που ήταν γνωστό και
